حسین مرادپور گیلوایی

فرهنگ ایمنی واژه ای است که مکرراً و در ارزیابی وضعیت ایمنی مورداستفاده قرار می گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی مؤلفه های مؤثر بر ایمنی در اطفای حریق در نیروگاه های ایران است. روش کار: در این مطالعه کیفی از نوع نظریه مبنایی، داده ها با استفاده از رویکرد تلفیقی و از طریق مشاهده میدانی، مصاحبه انفرادی، مصاحبه و بحث گروهی متمرکز با گروه های کاری مختلف در چند نیروگاه برق ایران تولید شد. روش تحلیل مضمون در استخراج و تعیین برگ خریدهای مؤثر استفاده شد. یافته ها: تحلیل محتوا نه دسته از مؤلفه های مؤثر بر فرهنگ ایمنی را شناسایی نمود که عبارت بودند از: 1 آموزش، آگاهی و صلاحیت 2 نگرش، رهبری و تعهد مدیریت ارشد سازمان 3 قوانین و مقررات، رویه ها و دستورالعمل های کاری 4 مدیریت ایمنی و بحران 5 عوامل فردی 6 سبک مدیریت و ارتباطات سازمانی 7 مشارکت و تعهد سازمانی کارکنان، سرپرستان و مدیران میانی 8 عوامل برون سازمانی 9 تأمین زیرساخت ها و مدیریت منابع. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که برای دستیابی به یک فرهنگ عالیه ایمنی می بایست با بهبود وضعیت در هر یک از مؤلفه های شناسایی شده، متناسب با شرایط هر سازمان در بازه های زمانی تعیین شده نسبت به ارزیابی وضعیت فرهنگ ایمنی و بهبود آن و دسترسی به اهداف از پیش بینی نشده اقدام نمود.