بردیا خلیلیان

شفافیت اطلاعات مالی، همواره به عنوان یکی از موثرترین متغیر ها در تعیین استراتژی سرمایه گذاری در بازارهای مالی مطرح بوده است. علی رغم این موضوع مدیران به عنوان مسئول تهیه صورت های مالی، همواره انگیزه دارند تا برای حفظ منافع خود به تحریف اطلاعات مالی بپردازند. ازجمله اقدامات مدیران که به شفاف نبودن اطلاعات مالی منجر می شود، مدیریت یا دست کاری سود است. در فرآیند مدیریت سود، مدیران سعی می کنند اخبار منفی را در داخل شرکت انباشت کرده، آن را افشا نکنند. هنگامی که این توده اخبار منفی انباشته به نقطه اوج خود می رسد، به یک باره وارد بازار شده و به سقوط قیمت سهام منجر می شود. هم چنین حسابرسان سطح بالا می توانند با ایفای نقش به عنوان مکانیزم دستگاه حاکمیت شرکتی برای کاهش هزینه های نمایندگی، ریسک سقوط را کاهش دهند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر عدم شفافیت گزارشگری مالی و کیفیت حسابرسی بر ریسک سقوط سهام است. به این منظور اطلاعات شرکت ها در فاصله زمانی 10 ساله از 1391 تا 1400 بررسی و 113 شرکت انتخاب شد. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از روش رگرسیون چند متغیره بر مبنای روش تحلیل لجستیک و داده های پنلی صورت گرفته است. نتایج حاکی از آن است که عدم شفافیت گزارشگری مالی بر ریسک سقوط سهام تاثیر مثبت و معنادار دارد و کیفیت حسابرسی بر ریسک سقوط سهام تاثیر منفی دارد.

هدف: استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها برای تعیین کارآترین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش شناسی پژوهش: در این پژوهش، برای تعیین شرکت های کارآ، سه صنعت بانکداری، پتروشیمی و دارویی، مورد بررسی قرارگرفته است. سپس با استفاده از روش برنامه ریزی آرمانی، درصد سرمایه گذاری سهم هر شرکت در پرتفوی، مورد محاسبه قرار گرفته است. در این روش، یک بار، بازده و ریسک سهم به عنوان متغیرهای مدل و بار دیگر، متغیر نقدشوندگی، به آن ها اضافه شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که می توان پس از رتبه بندی شرکت ها، به تحلیل حساسیت آن ها پرداخت و با تعیین نقاط ضعف و نیز، شناخت میزان تأثیر متغیرها، برای بالا بردن سطح کارآیی شرکت ها اقدام نمود. اصالت/ارزش افزوده علمی: استفاده از پرتفوی شرکت های کارآ برای سرمایه گذاری، موجب کاهش ریسک سرمایه گذاری و انتخاب پرتفوی مناسب می گردد.