علی محمودی راد

هدف از این پژوهش، تدوین الگویی برای ارزیابی عملکرد مالی شرکت های پتروشیمی بوده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی از نوع اکتشافی و ازنظر شیوه گردآوری اطلاعات، آمیخته(کمی- کیفی)بوده است.جامعه آماری در بخش کیفی شامل20نفرازخبرگان حرفه ای و دانشگاهی این حوزه به شیوه نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند تا سطح اشباع و در بخش کمی نیز، تعداد 200 نفر از کارشناسان و مهندسان شاغل در شرکت های پتروشیمی به روش نمونه گیری انتخاب شدند . برای دستیابی به اهداف پژوهش، ابتدادربخش کیفی و پس از مرور پیشینه و انجام مصاحبه عمیق با خبرگان وبا به کارگیری رویکرد اشتراوس وکوربین از نظریه داده بنیاد،مدل پژوهش در قالب 98 مفهوم کلیدی،24مؤلفه و6بعد حاصل گردید سپس در بخش کمی پژوهش، با به کارگیری روش تجزیه وتحلیل معادلات ساختاری، اعتبارسنجی مدل انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد، شاخص نکویی برازش کل مدل درحد قابل قبول0/486است و به نظر می رسد نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در ارزیابی عملکرد مالی شرکت های پتروشیمی مؤثرباشد.

تکنیک های پیش بینی و بهینه سازی به تصمیم گیرندگان مالی کمک می کنند تا براساس اطلاعات بازار، بهترین سهام را در سبد سرمایه گذاری خود قرار دهند و با بهینه سازی آن به ایجاد بازده های بیشتر دست یابند. هدف این پژوهش پیش بینی اثربخشی تفاوتِ پرتفوی سورتینو و مارکویتز براساس الگوریتمِ سیستم های تحلیل ترکیبی می باشد. براین اساس تعداد ۱۰۲ شرکت بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۷ براساس غربالگری سیستماتیک انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از طریق تفکیک سهام ارزشی و سهام رشدی، اقدام به انتخاب پرتفوی های تصادفی ساده جهت بررسی و آزمون فرضیه های پژوهش شد و برای تحلیل از دو الگوریتم ماشین بردار پشتیبان و سیستم استنتاج فازی عصبی انطباق پذیر به منظور انتخاب مطلوب ترین پرتفوی بهره برده شد. نتایج پژوهش نشان داد، پرتفوی سورتینو (X) براساس الگوریتم فرا ابتکاری (الگوریتم ماشین بردار پشتیبان) تفاوت معناداری با پرتفوی مارکویتز (Y) دارد، به طوریکه تصمیم گیرندگان در پرتفوی سورتینو به دنبال بهینه سازی سبد سهام خود از طریق سهام رشدی در بلندمدت می باشند. همچنین مشخص شد، دقت سیستم تحلیل استنتاج فازی عصبی انطباق پذیر (ANFIS) نسبت به دقت سیستم تحلیل ماشین بردار پشتیبان (SVM) جهت انتخاب اثربخش ترین پرتفوی از میان پرتفوی سورتینو و مارکویتز، بالاتر می باشد، چراکه به دلیل دارابودن همزمان از دو مکانیزم یادگیری و بهینه سازی شبکه عصبی و بیان زبانی استنتاج فازی، به مدیران کمک می کند تا برآوردهای بهتری نسبت به عدم اطمینان و قطعیت از خود نشان دهند.

توجه به بازگرداندن محصولات به چرخه تولید نیاز استفاده از زنجیره تأمین حلقه بسته را بالا برده و همچنین اثرات زیست محیطی ناشی از فعالیت های صنعتی و پیشرفت صنایع، احساس نیاز و علاقه مندی پژوهشگران را به طراحی زنجیره تأمین پایدار با توجه به مسائل اقتصادی، زیست محیطی و مسائل اجتماعی بیش از پیش به خود جلب کرده است. بدین منظور، این مقاله یک مدل برنامه ریزی ریاضی فازی عدد صحیح چند هدفه برای طراحی یک زنجیره تأمین حلقه بسته پایدار تحت شرایط عدم قطعیت ارائه می کند. مدل ارائه شده سعی می کند تا میزان سود و همچنین تأثیرات اجتماعی را بیشینه و میزان ورود گازهای آلاینده به محیط را کمینه کند. همچنین از آنجایی که علاوه بر عدم قطعیت، شک و تردید نیز تصمیم گیرنده را دچار چالش می کند، برای تعیین مقادیر پارامترها، از اعداد فازی ذوزنقه ای شهودی استفاده شده است. برای قطعی سازی توابع هدف و محدودیت های مدل به ترتیب از روش امید ریاضی و اندازه اعتبار شهودی توسعه داده شده است. سرانجام برای حل مسأله چند هدفه قطعی بدست آمده، از روش برنامه ریزی فازی تعاملی استفاده شده است. به منظور کارایی و اعتبار سنجی مدل و روش حل پیشنهادی، سه مثال عددی در ابعاد مختلف طراحی و حل شده است.

به دنبال پیامدهای نامطلوب توسعه صنعتی و بهره برداری گسترده از منابع طبیعی و تخریب فزاینده محیط زیست در طی دهه های اخیر، بسیاری از متخصصان بر لزوم بکارگیری قابلیت به عنوان مکانیزمی پویا در هدایتِ راهبردهای توسعه پایدار تاکید دارند، چراکه وجودِ قابلیت های راهبردی در توسعه پایدار از طریق تطبیق منابع داخلی با ظرفیت های خارجی، بنگاه ها را قادر می سازد تا ابتدا ریسک و عدم قطعیت ها را به عنوان عللِ ایجادکننده ی اختلال شناسایی نمایند و سپس برمبنای وجود ریسک ها اقدام به انتخاب بهترین قابلیت راهبردی جهت توسعه پایدار نمایند. هدف این پژوهش ارزیابیِ نقشِ مضامینِ زیرساخت های حیاتیِ صنعت در تقویتِ قابلیت های راهبردهای توسعه پایدار در شرکتِ بهره برداری نفت و گاز مارون می باشد. این پژوهش از نظر روش شناسی توسعه ای است و از نظر نوع جمع آوری داده های پژوهش ترکیبی است. در این پژوهش در بخش کیفی براساس فرآیندهای تحلیل فراترکیب تلاش شد تا ابتدا پژوهش های مرتبط با حوزه ی پژوهش تعیین و سپس مولفه ها و مضامین پژوهش تعیین شوند. همچنین در ادامه بخش کیفی از تحلیل دلفی برای تعیین حدِ اجماع نظری استفاده شد. در بخش کمی نیز باهدفِ شناساییِ تاثیرگذارترین عوامل شناسایی شده، از تحلیل فازی شهودی بهره برده شد. نتایج در بخش کیفی از وجودِ ۵ مضمونِ زیرساخت های حیاتیِ صنعت و ۳ مولفه قابلیت های راهبردهای توسعه پایدار حکایت دارد. نتایج در بخش کمی نیز براساس فرآیندِ تحلیلِ ویکور فازی نشان داد، عامل فنی به عنوان تاثیرگذارترین مضمونِ زیرساخت های حیاتیِ صنعت انتخاب شد که عاملی برای تقویتِ قابلیت های راهبردهای توسعه پایدارِ صنعت نفت و گاز محسوب می شود. همچنین مشخص شد، راهبردِ توسعه پایدارِ اقتصادی مهمترین رویکردی است که شرکتِ بهره برداری نفت و گاز مارون می بایست تحت وجودِ عامل فنی مورد توجه قرار دهد.