فیروزه رضوی

زمینه و هدف: بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است که مهم ترین نمود آن اختلال در حافظه است. آسیب دیدگی مغزی و اختلال استرس پس از حادثه (حوادث ایجادشده برای جانبازان جنگ، رزمندگان و نیروهای مسلح)، نقش بسزایی در افزایش خطر بیماری آلزایمر دارد. ماهیت ابعاد بالای داده های عصبی، درعین حال تعداد کمی از نمونه های موجود، باعث می شود که یک سیستم تشخیص دقیق کامپیوتری ایجاد شود. هدف از انجام مطالعه حاضر به کارگیری شبکه های عصبی یادگیری عمیق برای ایجاد یک سیستم خودکار تشخیص بیماری می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، بر روی ۲۰۰ نمونه تصاویر مغزی جانبازان جنگ توسط نرم افزار پایتون انجام شده است. در مدل پیشنهادی این پژوهش ۷۰% از تصاویر پایگاه داده برای آموزش و ۳۰% تصاویر پایگاه داده برای آزمون انتخاب شدند. در مرحله اول آموزش از یادگیری عمیق با شبکه کانولوشن برای استخراج ویژگی سپس در مرحله دوم به منظور طبقه بندی وضعیت سلامت بر پایه ویژگی های یاد گرفته شده می باشد. یافته ها: نتایج حاصل از خروجی تجزیه وتحلیل شده و با روش های ارائه شده در مطالعات قبلی مقایسه شده است. روش پیشنهادی، دقت تشخیص بالاتری دارد که نسبت به روش های موجود باعث افزایش بیش از ۱۰% در دقت تشخیص در بسیاری از موارد گردیده است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از روش های هوشمند بر مبنای یادگیری عمیق می تواند با دقت مطلوبی بیماری آلزایمر را تشخیص دهد. همچنین از الگوریتم های استفاده شده در این تحقیق را می توان در سایر امور مدیریتی، نظامی و دفاعی نیز استفاده کرد.

واژه پارادایم چنان در تار و پود رشته های مختلف، از علوم طبیعی گرفته تا علوم انسانی، نفوذ کرده که درک مفهوم و ابعاد آن برای هر پژوهشگر لازم و ضروری می نماید و بر این اساس به مفهومی غالب در فلسفه علم تبدیل شده است. تعاریف مختلفی از پارادایم ارائه کرده اند، ولی می توان پارادایم را مجموعه ای از باورها و پیش فرض های بنیادی تصور کرد که در هستی شناسی، شناخت شناسی و روش شناسی متجلی می شود. تقسیم بندی های متعددی از پارادایم ها انجام شده، ولی در ادبیات علم سازمان و مدیریت، تقسیم پارادایم ها به ساختارگرایی، انسان شناسی بنیادی، تفسیرگرایی و کارکردگرایی غالب تر است. در این مقاله با شرح هر پارادایم، به تاثیر تغییر پارادایم های فلسفی بر مدیریت دانش پرداخته شده است و بیان می گردد که در گذر زمان پارادایم حاکم بر مدیریت دانش از اثبات گرایی به سمت پست مدرن تغییر کرده است. همچنین علاوه بر بررسی روند تغییر پارادایم در نظریه پردازی، مطالعه ای روی 40 مقاله بین سال های 2011 تا 2015 صورت گرفت تا پارادایم غالب بر فضای تحقیقات بین المللی در زمینه مدیریت دانش مشخص شود. نتایج به دست آمده نشان داد که پارادایم کارکردگرایی (اثبات گرایی) بر سایر پارادایم ها غلبه چشمگیری دارد.