زهرا میراشرفی

تاکنون تاثیر عواملی مانند کیفیت گزارشگری مالی، محدودیت مالی و وفرصتهای سرمایهگذاری بر کارایی سرمایهگذاری مورد بررسی قرار گرفته است؛ اما بررسی تاثیر عوامل رفتاری مدیریت مانند خوش بینی یا بدبینی مدیریت بر کارایی سرمایهگذاری و ارزش شرکتها مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین خوشبینی مدیریت، کارایی سرمایهگذاری و ارزش شرکتها میباشد. برای این منظور از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران 181 شرکت در بازه زمانی 1389 الی 1394 انتخاب نموده و با استفاده از رگرسیون چند متغیره با روش برآورد حداقل مربعات تعمیم یافته و دادههای ترکیبی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان داد در بین شرکتهایی که کم سرمایهگذاری (بیش سرمایهگذاری) مینمایند، خوشبینی (بدبینی) مدیریت تاثیر معناداری بر میزان سرمایهگذاری شرکت ندارد. همچنین نتایج بیانگر این بود که در بین شرکتهایی که کم سرمایهگذاری (بیش سرمایهگذاری) مینمایند، خوشبینی (بدبینی) مدیریت باعث کاهش ارزش شرکت میشود. طبق نتایج بدست آمده خوشبینی (بدبینی) مدیریت تاثیری بر کارایی سرمایهگذاری ندارد، اما در مواقع ناکارایی سرمایهگذاری باعث کاهش ارزش شرکت میشود.

جریان اصلی تحقیقات حسابداری از پارادایم اثبات گرایی پیروی میکند. بسیاری از مجلات حسابداری در حال حاضر اقدام به انتشار پژوهشهایی میکنند که از رویکرد اثباتی استفاده کرده باشند و از سویی دیگر نیز برخی از محققان دیگر نیز بدنبال تغییر رویکرد تحقیقات، از پارادایم تفسیری استفاده کردهاند. پارادایم اثیاتی حسابداری بدنبال کشف قوانین علی و پیشبینی پدیدهها میباشد در حالی پارادایم تفسیری بیشتر بدنبال فهم و درک ساخت و سازهای اجتماعی از منظر کنشگران اجتماعی است، از سویی دیگر پاردایم انتقادی بدنبال تغییر، تحول، رهایی بخشی و توانمند سازی انسانها میباشد. در پارادایم تفسیری هرمنوتیک جهت معناکاوی رخ دادهای اجتماعی مطرح میشود در حالی که در پارادایم انتقادی پراکسیس (کنش بامعنا) مورد بحث قرار میگیرد.