صادق رحیمی کیا

اتخاذ مجازات های عادلانه از سوی نادرشاه برای برقراری نظم و امنیت می توانست تأثیر مؤثر و مطلوب در جامعه آن عصر داشته باشد. اما آنچه گفتنی است این مجازات ها از سوی نادرشاه، نه تنها باعث برقراری امنیت در جامعه نشده، بلکه تصویری زشت و ناپسند از رفتار و خلقیات وی را در جامعه عصر افشاری به نمایش گذاشت. نادر مجرمان را خواه از طبقه اشراف و خواه از طبقه عام جامعه به سختی مجازات می کرد. استفاده از این مجازات ها هم برای برقراری امنیت بود و هم برای عبرت گرفتن دیگران و هم به منظور پر کردن خزانه ی خود که در این زمینه دچار حرص و طمع فراوان شده بود. در این مقاله، انواع مجازات های خشن، بی رحمانه و ناعادلانه نادرشاه در عصر افشاری تبیین شده است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که در این دوره، نادرشاه بیشتر مجازات را خود تعیین می کرد و او در افزایش و یا کاهش مجازات ها نقش اساسی داشته است. بنابراین این مجازات ها از سوی وی بنابر سلیقه ی شخصی انجام می شد تا بنابر قانون.

در آغاز انقلاب اسلامی، نیاز مهم و اساسی این بود که حکومت برای حفظ استقلال انقلاب و حفاظت از آن باید از  پشتوانه های قوی انقلابی و اسلامی برخوردار شود؛ چرا که هر زمانی که انقلابی رخ می دهد امکان شکست و یا منحرف شدن آن از اصل واقعی و حقیقی خود وجود دارد؛ بنابراین انقلاب اسلامی برای بهره مندی از این پشتوانه ها، باید درصدد جلب حمایت گروه های مردمی بر می آمد و این زمانی اتفاق می افتاد که مردم با ماهیت و اهداف اصلی انقلاب آشنا شوند، تا از این طریق بتوانند در مسیر اسلامی خود حرکت کنند و آنچه را که لازمه حکومت بود در جامعه ایفا کنند. مقاله ضمن بررسی تکیه گاه های انقلاب و پیروزی انقلاب، مدعی است برای پی بردن دقیق و منطقی به آن عوامل باید به گذشته هر کدام از آنها رجوع کرد و آنها را مورد بررسی و واکاوی قرار داد تا از این طریق استدلال منطقی ارائه کرد.