کیوان برزگر

زمینه و هدف: در عصر جدید، سازمان های دولتی و خصوصی آگاهی از مسائل زیست محیطی را امری مهم و لازم برای ادامه حیات خود می دانند. به همین دلیل، پژوهش حاضر با هدف ارائه چارچوب جامع مدیریت منابع انسانی سبز، به بررسی نظام مند مطالعات مدیریت منابع انسانی سبز پرداخته است. روش شناسی: روش پژوهش از لحاظ هدف، بنیادی و از حیث گردآوری اطلاعات، ترکیبی اسنادی است. پژوهشگران از طریق رویکرد فراترکیب و مرور نظام مند مطالعات منتشرشده در خصوص مدیریت منابع انسانی سبز از سال 1379(2000) تا 1398(2019)، به ارزیابی پایگاه های داده خارجی اسکپوس و تامسون روترز و پایگاه های داده داخلی مگ ایران و نورمگز پرداختند و 21 مقاله مرتبط را انتخاب و تحلیل کردند. شایان ذکر است که تعیین اهمیت و اولویت ابعاد استخراج شده با استفاده از روش آنتروپی شانون انجام شد. یافته ها: در مجموع، پس از تحلیل محتوای مطالعات انتخاب شده، 100 کد، 27 مفهوم و 10 مقوله استخراج شد که مقوله ها عبارت اند از: طراحی و تجزیه وتحلیل شغل سبز، فرایند جذب سبز، جامعه پذیری سبز، ارزشیابی عملکرد سبز، مشوق ها و پاداش سبز، آموزش و توسعه سبز منابع انسانی، روابط و مشارکت سبز کارکنان، نظام پاسخ گوی سبز، ایمنی و سلامت کار سبز و انضباط سبز. بر اساس یافته های پژوهش، مفهوم پیوند پرداخت به عملکرد زیست محیطی، بیشترین ضریب اهمیت را دارد. در نهایت، پس از اجرای گام های پژوهش، چارچوب جامع مدیریت منابع انسانی سبز ارائه شد. نتیجه گیری: چارچوب ارائه شده در این پژوهش می تواند مبنای مناسبی برای پیاده سازی مدیریت منابع انسانی سبز در سازمان ها باشد تا سازمان ها با آگاهی از پتانسیل ها، سیاست های آتی خود را هم راستا با محیط زیست سازمان و افزایش عملکرد سبز سازمانی تنظیم کنند. همچنین، انتظار می رود که اجرای چارچوب مدیریت منابع انسانی، بر سلامت و بهداشت جامعه اثرگذار باشد و در زمینه بهره وری کارا و مؤثر از منابع طبیعی با استفاده از شیوه ها و راهبردهای مدیریت منابع انسانی سبز کمک کند.

حاکم بودن وضعیت سنتی و نبود رویکرد کارآفرینانه، یکی از مسائل اصلی سازمان های بخش عمومی در ایران است. این سازمان ها به منظور رقابت با رقبای خود نیازمند نیروهای مستعد و کارآفرین  هستند تا خدمات را به بهترین شکل به مردم ارائه دهند. هدف پژوهش حاضر، ارائه چارچوب مدیریت استعداد با رویکرد فرهنگ کارآفرینانه در سازمان های خدمات عمومی استان سیستان و بلوچستان است. روش پژوهش به صورت آمیخته (کیفی کمی) است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل 15 نفر از مدیران ارشد و خبرگان از چند سازمان منتخب به روش نمونه گیری هدف مند انتخاب شد و نمونه ازطریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با استفاده از روش گلوله برفی به دست آمد. برای افزایش اعتبار علمی نتایج در بخش کیفی، از معیار مقبولیت استفاده شد. اطلاعات با استفاده از روش تحلیل مضمون تحلیل شد: 96 کد اولیه، 25 تم فرعی  و 8 تم اصلی احصا شد. جامعه آماری در بخش کمی، متشکل از تمام کارکنان پیشنهادی توسط این سازمان ها بود و روش نمونه گیری هدف مند بود. جمع آوری اطلاعات با استفاده از توزیع پرسشنامه محقق ساخته در نمونه 84 نفری انجام شد و اعتبار و پایایی سؤالات پرسشنامه با نرم افزار smartpls تأیید شد. نتایج پژوهش نشان داد که چارچوب پیشنهادی از اعتبار مطلوبی برخوردار است. این چارچوب نقشه ارزشمندی به منظور حرکت به سمت وضعیت مطلوب مدیریت استعداد با رویکرد فرهنگ کارآفرینانه ارائه می دهد.

هدف این پژوهش ارائه ی الگوی بنیادی سیستم مدیریت استعداد است. در پژوهش حاضر با انجام یک مرور نظام مند و نقد الگوی های مستخرج مدیریت استعداد، یک الگوی نظری بنیادی برای سازمان ها با هر نوع ساختار سازمانی طراحی و ارائه می شود. بدین منظور، برای شناسایی و استخراج مقالات، جست وجوی نظام مند به دو پایگاه داده ها شامل اسکپوس (الزویر) و مؤسسه ی علوم اطلاعات شبکه ی علمی (تامسون روترز)، محدود بوده است. سپس با انجام یک مرور نظام مند، مطالعاتی که مربوط به طراحی مدل مدیریت استعداد (2018-2006) بودند و ماهیت غیر تجربی یا نیمه تجربی داشتند، استخراج و پالایش شد. در کل، مقالاتی که به مطالعه طراحی الگوی مدیریت استعداد مربوط می شد، شامل 37 مقاله بودند که 31 مقاله بدلیل همپوشانی (تشابه مؤلفه ها) حذف شدند. در نهایت الگوی مدیریت استعداد براساس 6 مقاله که همگی آن ها در معتبرترین مجلات بین المللی منتشر شده بودند، استخراج گردید. یافته های پژوهش نشان داد که سیستم مدیریت استعداد، حداقل باید شامل سه مؤلفه ی کلیدی جذب و انتخاب، آموزش و توسعه، و نگهداشت باشد. بنابراین، لازم به نظر می رسد در طراحی نقشه ی سیستم مدیریت استعداد برای سازمان، هر سه مؤلفه در نظر گرفته شده و در برنامه ریزی منابع انسانی مورد تأکید قرار گیرند.

هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی سیستم مدیریت استعداد در شرکت گاز استان سیستان و بلوچستان بود. روش پژوهش ترکیبی (کیفی- کمی) انتخاب شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل مدیران و سرپرستان بود و داده ها از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با 11 نفر به دست آمد. اطلاعات با استفاده از روش نظریه پردازی داده بنیاد تحلیل شد و 185 کد اولیه، 53 مفهوم و 18 مقوله احصا گردید . جامعه آماری در بخش کمّی، تمام کارکنان را شامل می گردید و روش نمونه گیری، تصادفیِ طبقه ای بود. با توجه به مقدار واریانس به عنوان معیار پراکندگی، حجم نمونه 209 برآورد شد . اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ی محقق ساخته جمع آوری و روایی و پایایی پرسش نامه به روش حداقل مربعات جزئی تایید شد. نتایج پژوهش نشان داد که الگوی نهایی از اعتبار لازم برخوردار است. این الگو چارچوب مناسبی برای حرکت به سمت وضعیت ایده آل مدیریت استعداد ارائه می دهد