آذین سراج خرمی

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، پیش بینی گرایش به اعتیاد دانشجویان بر اساس مؤلفه های ناگویی هیجانی و جرأت ورزی بوده است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان ورودی جدید شرکت کننده در کلاسهای گروه معارف دانشگاه خوارزمی تهران در سال 1401-1400 بود و با استفاده از روش تصادفی ساده، 132 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیّرهای مطالعه، از پرسشنامه جرأت ورزی گمبریل و ریجی(1975)، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو(1994) و پرسشنامه آمادگی به اعتیاد وید و بوچر(1992) استفاده شد. برای تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین ناگویی هیجانی با آمادگی به اعتیاد دانشجویان، رابطه مثبت معنادار و بین جرأت ورزی با آمادگی به اعتیاد دانشجویان، رابطه منفی معناداری وجود دارد(05/0>p). همچنین با توجه به مقدار ضریب تعیین(R2)، 11 درصد واریانس آمادگی به اعتیاد توسط متغیّرهای پیش بین(ناگویی هیجانی وجرأت ورزی) قابل تبیین است. نتیجه گیری: گرایش به اعتیاد بر اساس متغیّرهای پرخاشگری و ابراز وجود، قابل پیش بینی است و لزوم توجه نظام آموزشی به منظور کاهش ناگویی هیجانی و بهبود جرأت ورزی، ضروری به نظر می رسد.

هدف: درک ارزش آینده که از جمله کارکردهای اجرایی گرم محسوب می شود که به گرایش افراد برای ترجیح پاداش فوری و بی واسطه در مقابل پاداش بزرگتر ولی با تاخیر، اشاره دارد. هدف از مطالعه حاضر طراحی نسخه فارسی آزمون ادرک ارزش آینده کودکان و بررسی ویژگی های روان سنجی آن است. روش: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 219 دانش آموز مقطع ابتدایی شهر تهران با میانگین سنی 72/9 و دامنه سنی 7 تا 12 سال، از طریق نمونه گیری در دسترس، صورت گرفت. آزمون درک ارزش آینده بر روی نمونه ها اجرا شد. همچنین این آزمون بر روی 35 دانش آموز با فاصله 3 هفته تکرار گردید. برای بررسی روایی تمیز از آزمون آماری تحلیل واریانس دو راهه، برای مقایسه میانگین نمرات استفاده شد. همچنین از آزمون همبستگی پیرسون جهت بررسی تکرار پذیری و پایایی باز آزمون استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس، نشان دهنده تفاوت معنی دار نمرات آزمون درک ارزش آینده، هم بین دو جنس و هم در پایه های تحصیلی مختلف، در سطح 05/0 بود. ضریب همبستگی پیرسون نیز برابر با 71/0 بود که نشان دهنده پایایی بازآزمون نتایج بود. نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، ارزش آینده برای دختران، نسبت به پسران بیشتر است و این آزمون یک ابزار روا و پایا برای ارزیابی درک ارزش آینده در کودکان است.

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی پاداش کوچک تر اما فوری را به پاداش بزرگ تر و در آینده ترجیح می دهند که این امر منجر به تصمیم گیری و رفتارهای تکانشی در آن ها می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم قشر خلفی خارجی و شکمی میانی پیش پیشانی برای بهبود ارزش آینده در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بود. در این پژوهش 20 کودک مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و هر کدام از آزمودنی ها در سه موقعیت تحریک آندی قشر خلفی خارجی پیش پیشانی و مهار قشر شکمی میانی پیش پیشانی، الگوی معکوس این تحریک و در نهایت در شرایط شبه تحریک از طریق آزمون اثر دیرکرد پاداش مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد آزمودنی ها در آزمون اثر دیرکرد پاداش در موقعیت های مختلف تحریک وجود دارد0/05 > p و تحریک آند بر قشر شکمی میانی پیش پیشانی ارزش آینده را به طور معناداری بهبود می بخشد.