محمدحسین قزوینه

باتوجه به اهمیت اثربخشی مربیان در جهت هدایت و موفقیت ورزشکاران، مدنظر قرار دادن عوامل مؤثر و مرتبط روان شناختی در این راستا می تواند مؤثر واقع گردد. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی روابط علّی هوش هیجانی و هوش معنوی با اثربخشی مربیان ورزشی با در نظر داشتن نقش واسطه ای خودکارآمدی است. 300 مربی ورزشی از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند و مقیاس هوش هیجانی- اجتماعی بار-آن (2000)، پرسش نامه هوش معنوی جامع آمرام و درایر (2007)، خودکارآمدی شرر (1982) و اثربخشی مربیگری فیلتز و همکاران (1999) را تکمیل کردند. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان از خودکارآمدی به عنوان نقش واسطه ای جزئی در مدل مفهومی پژوهش یاد کرد. علاوه بر این هوش هیجانی و هوش معنوی نیز بر اثربخشی مربیان ورزشی تأثیرگذار بودند. لذا داشتن هوش هیجانی و هوش معنوی لازمه رسیدن به اثربخشی مطلوب است و به عنوان دو متغیر مهم می توانند نقش مهمی در پیش بینی خودکارآمدی و اثربخشی مربیان ایفا کنند.