سولماز بابایی بناب

لیپوکالین 2 و CTRP-12 آدیپوکاینی است که با دیابت نوع دو ارتباط نزدیکی دارد و در بافت چربی بیان می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر مقادیر سرمی CTRP-12 و LCN-2 در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش پژوهش: مطالعه ی حاضر به صورت نیمه تجربی انجام شد.30 زن مبتلا به دیابت نوع 2 در محدوده ی سنی (40-45) سال انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی (سه ست با 10 تکرار و شدت 30 تا 70 درصد 1RM)، تمرین هوازی (15 تا 45 دقیقه با شدت 50 تا 70 درصد RHR) و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین پرداختند. مقادیر سرمی CTRP-12 و LCN-2 با استفاده از کیت به روش ELISA اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تی همبسته و آنوا در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد استفاده شد یافته ها: مقادیر CTRP-12 گروه های تمرین مقاومتی و هوازی به طور معنی داری افزایش یافت در حالی که مقادیر LCN-2 در این دو گروه نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد. در بررسی بین گروهی، تمرین مقاومتی و هوازی تغییرات معنی داری را در CTRP-12 و LCN-2 نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد نتیجه گیری: به نظر میرسد که انجام تمرینات مقاومتی و هوازی، تنظیم افزایشی آدیپوکاین های ضد التهابی (CTRP-12) و تنظیم کاهشی آدیپوکاین التهابی لیپوکالین-2 (LCN-2) دارد.

مقدمه: سرطان پستان یکی از شایع ترین و پرتلفات ترین سرطان ها بوده و از نقطه نظر عاطفی و روانی بیش از سایر سرطان ها زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینات تای چی بر سلامت روان زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد در سال ۱۳۹۸ اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش زنان مبتلا به سرطان پستان در شهرستان ارومیه بود که از این میان تعداد ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه شاهد، ۱۵ نفر گروه تمرینی) به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. گروه تمرینی به مدت ۱۲ هفته، هر هفته ۳ جلسه به فعالیت ورزشی (تمرینات تای چی) با شدت متوسط ۷۰-۵۵ درصد به مدت ۶۰ دقیقه پرداختند. در این پژوهش از پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر،۱۹۷۹) استفاده شد. نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس با نرم افزار ۲۰ SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که پس از ۱۲ هفته تمرین تای چی، زیر مقیاس های سلامت عمومی نمره های نشانه های جسمانی (۰/۰۱> P )، اضطراب و بی خوابی (۰/۰۱= P )، اختلال در عملکرد اجتماعی (۰/۰۱> P ) و افسردگی (۰/۰۱= P ) در گروه تمرین در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (۰/۰۵> P ). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که انجام تمرینات تای چی می تواند سلامت روان را در زنان مبتلا به سرطان پستان بهبود بخشد.

مقدمه: اضطراب بدنی اجتماعی به عنوان یکی از بیماری های شایع عصر حاضر که عامل بسیاری از آشفتگی ها در زمینه های گوناگون زندگی دختران جوان شده است و موجب کاهش عزت نفس آن ها می شود. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ۱۲ هفته تمرین یوگا و اضطراب بدنی اجتماعی در دختران ورزشکار بود. روش: مطالعه حاضر از نوع همبستگی- مقایسه ای است. جامعه ی آماری مطالعه، دختران شرکت کننده در کلاس های یوگا بودند که از بین آن ها ۲۰۱ نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند و مقیاس های فعالیت بدنی و اضطراب بدنی اجتماعی هارت و همکاران (۱۹۹۸) در اختیار آن ها قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب بدنی اجتماعی و شاخص های فعالیت بدنی در کل نمونه آماری ارتباط معنا داری وجود دارد که جهت ارتباط منفی است (۰/۰۵ p< )؛ بنابراین با افزایش هر یک از شاخص های فعالیت بدنی میزان اضطراب بدنی اجتماعی کاهش یافته است. نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت که ورزش سودمندی های مضاعفی دارد به این دلیل که به افراد کمک می کند، احساس بهتری در مورد خود داشته باشند. بر این اساس با حفظ فعالیت بدنی منظم به تدریج از نقش انگیزاننده اضطراب بدنی اجتماعی کاسته می شود و ورزشکاران به اهداف خود در تناسب اندام می رسند.

مقدمه: رزیستین هورمون جدید مترشحه از آدیپوسیت ها است که می تواند در ارتباط با مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی باشد. تداخل ورزشی و تداخل دارویی مخصوصا  داروهای گیاهی، از جمله ی بهترین  رویکردهای بهبود وضعیت در  افراد دیابتی محسوب می شود. هدف:  هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر مجزا و ترکیبی تمرین هوازی و مکمل یاری سیاه دانه بر سطوح پلاسمایی رزیستین و  مقاومت انسولینی در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: : تعداد 75 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت + تمرین، دیابت + سیاه دانه، دیابت+تمرین+سیاه دانه قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین(  (50mg/kg القا شد  برنامه تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه به مدت 30 دقیقه و  22 متر در دقیقه و شیب 5 درصد)بود. پس از 8 هفته تمرین هوازی و مصرف سیاه دانه سطح پلاسمایی گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا، مقاومت انسولینی و رزیستین اندازه گیری شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey با سطح معنی داری 5%>p تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که ، شاخص گلوکز ناشتا، مقاومت انسولینی، و رزیستین در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم به طور معنی داری بالاتر بود. همچنین میانگین شاخص های رزیستین، گلوکر ناشتا، مقاومت انسولینی  در گروه های دیابت+سیاه دانه و دیابت +تمرین و دیابت+تمرین+سیاه دانه در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری پایین بود .اما در گروه دیابتی+تمرین+سیاه دانه این کاهش چشمگیرتر بود.و شاخص سطوح انسولین ناشتا در گروه های دیابت+سیاه دانه و دیابت +تمرین و دیابت+تمرین+سیاه دانه معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری : نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که انجام فعالیت های ورزشی به همراه مصرف سیاه دانه، می تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل در بهبود وضعیت بیماران دیابتی مد نظر قرار گیرد.