مهدیه زیدآبادی

آینده پایدار با توسعه ذهنیت جهانی ازطریق پرورش مهارت ها و نوآوری در دانشگاه های پایدار شکل می گیرد. در این راستا هدف پژوهش، تحلیل کانونی پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار بر شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان بوده است. روش پژوهش همبستگی بوده است که در جامعه دانشجویان تحصیلات تکمیلی گروه مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان با نمونه 265 نفری بر اساس روش تصادفی ساده در سال 1399 اجرا شده است. ابزار پژوهش دو پرسشنامه مبتنی بر مدل پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار مولدرز و فونسیکا (2018) و مبتنی بر مدل شایستگی نوآوری دانشجویان کیانین و باتر (2018) بوده است. پایایی براساس آلفای کرانباخ به ترتیب 88/0 و 79/0 و روایی تأییدی و محتویی در هر دو ابزار مناسب گزارش شده است. روش تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل کانونی و رگرسیون بوده است. نتایج نشان داد، بین کلیه مولفه هایی پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار و شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی با ضریب تعیین 98/0 رابطه وجود دارد از طرفی کلیه مولفه های پرورش مهارت ها قدرت پیش بینی مولفه های شایستگی فردی، بین فردی و شبکه ای در نوآوری را دارند. می توان گفت در ایجاد شایستگی نواوری دانشجویان، مهارت های کلیدی بین-فردی، تفکر سیستمی، پیش بینی کننده، هنجاری و راهبردی نقش دارند و دانشگاه ها با پرورش مهارت های پایدار در جهت ایجاد شایستگی های نوآوری در شکل دهی آینده جامعه پایدار سازنده هستند.

این پژوهش به بررسی کاربردهای پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودتنظیم گری با نقش میانجی خودکارآمدی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه سیستان و بلوچستان می پردازد. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی استفاده شده و در جامعه ای حدود 3000 نفراز دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال 1397و  با نمونه 248 نفری مطابق با جدول مورگان به صورت روش تصادفی ساده، اجراشده است. ابزار تحقیق سه پرسشنامه کاربرد پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات کارلس و ایسیفو (2015)، خودکارآمدی و خودتنظیمی فناوری سنکبیل و ایهمی (2017) می باشد که روایی تأییدی و پایایی هر سه ابزار مناسب گزارش شده و برای تجزیه وتحلیل داده ها  از نرم افزار لیزرل و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج حاکی از اثر مستقیم و غیرمستقیم کاربرد پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودکارآمدی و خودتنظیمی است. همچنین خودکارآمدی بر خودتنظیمی تأثیر مستقیم دارد؛ بنابراین، کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش سازنده ای در یاددهی و یادگیری از طریق خودتنظیمی و خودکارآمدی دارد و خودکارآمدی منجر به خودتنظیمی فناوری در یادگیرندگان خواهد شد.