محبوبه اکبری ناصری

هگل از معدود متفکرانی است که به هنر پیکرسازی اندیشیده است. وی در کتاب پدیدارشناسیِ روح در ذیل مبحث دین به طور موجز و در درس گفتارهای زیباشناسی به تفصیل درباره پیکرسازی سخن گفته است. ویژگی مشترک این دو متن آن است که امر مطلق که مترادف امرِ الهی است در هر دو متن، توانسته است از طریق پیکرتراشی در حد توان و ظرفیت هنر به بیان آگاهی از خویشتن بپردازد. هگل، هنر پس از رُمانتیک را پایان یافته می داند و معتقد است که هنر دیگر نمی تواند نمایان گر و بیان گر نیاز روح باشد زیرا دیگر هنر نیاز مبرم روح نیست. پیکرسازی مدرن تفاوت ماهوی با تلقی هگل از این هنر دارد با این حال این تلقی جدید از پیکرسازی هم از بطن اندیشه هگل قابل دریافت است. هگل هنر پیکرسازی را بیان گر و بازنمایاننده امر الهی در مراحل مختلف تاریخ (اعم از تاریخ دین و تاریخ هنر) می داند. در هنر مدرنیسم، پیکره انسان به عنوان مأمن و معبد روح، متلاشی شده است و هنر پیکرسازی دیگر نمی تواند بیان گر امر الهی باشد. در واقع بنیاد پیکرسازی مدرن، اصالت بشر است و امور فردی و اجتماعی انسانی جایگزین امر الهی می شود. در این مقاله تلاش شده است نسبت بین امر الهی و اعلام پایان هنر توسط هگل مورد تأمل قرار گیرد سپس گسست از بیان امر الهی در پیکرسازی مدرن بررسی شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تلقی سکولار از پیکرسازی مدرن می تواند از بطن اندیشه هگل بیرون کشیده شود.

در «پدیدارشناسیِ روح»، شواهدی دال بر این همانیِ مطلق و امر الهی وجود دارد. امر الهی در نزد هگل ذاتِ عقلانی دارد؛ بنابراین امر الهی بی کرانه، می بایست در موجودِ کران مند حضور یابد تا روح، خود را در جهان محقق سازد. این پویش و عزیمتِ روح در «دین طبیعی» و به موازاتِ آن در هنر نمادین پدیدار می شود. «پیکره های گیاهی» نخستین ریختِ تن یافته امر الهی اند. این ریختِ بدوی ابتدا به صورت ستون های ساده نشان داده می شود که کمترین «کار» بر روی آن ها انجام شده است. این ستون ها عمدتاً از ملحقات معماری هستند. پیکره های گیاهیِ مستقل به ندرت یافت می شوند، زیرا در این مرحله روح آزاد نیست و شناخت او از خویشتن در حدّ شناختِ گیاهان است. در «دین گیاهان» معصومیتی وجود دارد که با آغاز زیستِ جانوری و پیکار و پویشِ ناشی از آن، از دست می رود. با پایان دین طبیعی و هنر نمادین، پیکره های گیاهی به صورتِ «رفع شده» در ادیان و هنر ادوارِ بعدی تداوم می یابد. دین گیاهی، سرآغاز بیان امرِ الهیِ تن یافته در ادیان است.

آرم هتل های زنجیره ای پنج ستاره جهان، یکی از زمینه های طراحی آرم است که معمولاً توسط طراحان گرافیک توانا و با تجربه صورت می گیرد؛ بررسی و شناخت این دسته از آرم ها، می تواند منجر به عملکرد هر چه بهتر در حوزه طراحی آرم و در نهایت، طراحی گرافیک برای هتل ها گردد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ویژگی های بصری موجود در آرم هتل های زنجیره ای پنج ستاره جهان انجام شده است. فرضیه مقاله، بر این است که در طراحی آرم هتل های زنجیره ای پنج ستاره جهان، حروف سریف (serif) به کار رفته است. روش تحقیق در این پژوهش، کمی و به صورت توصیفی می باشد و شیوه گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی است. جامعه هدف، آرم هتل های زنجیره ای پنج ستاره جهان بوده اند. حجم نمونه 110 آرم، به عنوان داده های پژوهش، آرم هایی هستند که به روش نمونه گیری و غیر محتمل جمع آوری شدند و با استفاده از روش های کمی، مورد بررسی آماری قرار گرفتند. ابزار تحقیق در این پژوهش، پرسش نامه ای است که به وسیله آن، عناصر بصری نمونه ها، مورد آزمون قرار داده شد. نتایج، به صورت آمار و ارقام، نمایش داده شده و مورد بحث قرار گرفته اند. نتایج حاکی از آن است که کادر کلی -که این آرم ها اشغال کرده اند- مستطیل افقی است. ترکیب بندی غیر متقارن در آن ها به چشم می خورد. به طور کلی، خط غالب در طراحی آرم ها، منحنی است و آرم هتل ها از لحاظ نوشتاری بیش تر به گروه سریف تعلق دارند. فواصل بین حروف، به هم فشرده می باشند. حدود سه چهارم آن ها تک رنگ هستند و رنگ طلایی در اغلب آن ها دیده می شود.