فاطمه بیابانی

هدف این پژوهش شناسایی راهکارهای مناسب جهت پیاده سازی مدیریت زنجیره تأمین تجهیزات در سالن های ورزشی بود. جهت دستیابی به این هدف از روش تحقیق اکتشافی نوع تحقیقات ترکیبی استفاده گردید. جامعه آماری در بخش کیفی تحقیق متخصصان مدیریت ورزشی که نمونه به حجم 15 نفر انتخاب گردید که حجم نمونه تا رسیدن به اشباع نظری بوده است و در بخش کمی تحقیق از روش نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم 245 نفر از مشتریان سالن های ورزشی به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی پژوهش از روش مصاحبه استفاده گردید و در بخش کمی پژوهش نیز از پرسشنامه تدوین شده در بخش کیفی تحقیق استفاده شد که بر اساس نتایج آلفای کرونباخ میزان پایایی پرسشنامه برابر با 87/0 بود و روایی محتوایی پرسشنامه نیز توسط متخصصین مورد تائید قرار گرفت. برای تحلیل اطلاعات در بخش کیفی از تحلیل محتوا استفاده گردید و در بخش کمی از روش تحلیل عاملی تأییدی و آزمون فریدمن استفاده گردید. یافته ها در بخش کیفی پژوهش نشان داد که مدیریت زنجیره تأمین خدمات از مؤلفه های مدیریت منابع، هزینه مداری، ارزیابی عملکرد، نیازسنجی، تأمین خدمات، تعاملات، مدیریت تقاضا، ظرفیت انگاری، مدیریت اطلاعات تشکیل شده است. نتایج تحلیل عاملی تأییدی با مقدار RMSEA05/0 مورد تائید قرار گرفت. نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد که طبق نتایج مدیریت تقاضا، نیازسنجی و مدیریت منابع به ترتیب با میانگین رتبه 75/6 و 06/6 و 01/6 بیشترین تأثیر را به عنوان راهکار مناسب دارند.

مقدمه: دریافت آموزش یکی از حقوق بیماران و ابزاری جهت رسیدن به ارتقاء سلامتی، افزایش استقلال بیمار، بهبود مراقبت از خود، کاهش پذیرش مجدد و کاهش اضطراب است. با توجه به اینکه آموزش به بیمار از وظایف مهم پرستاران محسوب می شود و زمان زیادی بر بالین بیمار حضور دارند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد آموزش به بیمار پرستاران از دیدگاه بیماران در بیمارستان ولی عصر (عج)بیرجند در سال 1395انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی،262 نفر از بیماران بستری در بخش های مختلف که در حال ترخیص بودند به روش نمونه گیری سهمیه ای غیرتصادفی انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه آموزش به بیمار پژوهشگر ساخته جمع آوری شد. سپس داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 19و با استفاده از روش های آماری توصیفی و تحلیلی(آزمون های تی مستقل و آنووا) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: اکثریت بیماران مؤنث (5/64 درصد)، رده سنی 30سال و کمتر (5/27درصد) بودند. بیشتر بیماران(2/83 درصد) اظهار داشتند که در بدو ورود به بخش آموزش کامل به آنان داده شده است. 6/49 درصد بیماران در حین بستری هیچگونه آموزشی دریافت نکرده بودند. به 42 درصد بیماران در حین ترخیص آموزش نسبی داده شده بود. نتیجه گیری: پایین بودن میزان آموزش درحین بستری و زمان ترخیص از دیدگاه بیماران، نشان دهنده عملکرد ضعیف پرستاران در این وظیفه مهم بوده، بنابراین لازم است مدیران به منظور افزایش آگاهی پرستاران در زمینه اهمیت آموزش به بیمار و چگونگی انجام بهینه فرایند آموزش به بیمار اقدامات لازم را انجام دهند.