علی مهدوی شکیب

سبک های تفکر و نوع نگاه مدیران به مسائل پیرامون خود م یتواند به عنوان یک مؤلفه مهم در ارتباط با توسعه و بالندگی سازمانی و رهبری سازمان نق شآفرینی نماید. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش سبک های تفکر مدیران آموزشی در انطباق رفتار آنان با شاخص های رهبری تحولی انجام شد. روش تحقیق همبستگی بود. جامعه آماری شامل 72 مدیر آموزشی شاغل در مدارس بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه سبک های تفکر )استرنبرگ، 1997 ( و سبک رهبری تحولی )بس و اولیو، 1985 ( استفاده شد. داد هها در سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون های t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که: مدیران آموزشی مورد بررسی به سبک های نوع اول در دسته بندی زانگ و استرنبرگ گرایش بیشتری داشت هاند و در سبک های تفکر قضایی، آزادمنشانه، اجرایی، بیرونی و کلی در مقایسه با دیگر سب کها نمره بالاتری داشته اند. رفتار مدیران از حیث انطباق با شاخص های رهبری تحولی به دو شاخص انگیزش الهام بخش و ملاحظات فردی نزدیک تر بوده است. ضمن آن که، رفتار مدیران مرد در مقایسه با مدیران زن انطباق بیشتری با شاخص های رهبری تحولی داشته است. بین سبک های نوع اول، دوم و سوم با یکدیگر رابطه معناداری وجود داشته است؛ اما بین هیچ یک از سبک های تفکر با شاخص های رهبری تحولی رابطه معناداری مشاهده نشد.

این تحقیق با هدف بررسی دیدگاه مدیران، کارشناسان و دانشجویان نسبت به اجرای طرح بومی گزینی در پذیرش دانشجویان دانشگاه ها به روش توصیفی انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران، کارشناسان دانشگاه ها و دانشجویان دانشگاه فردوسی بود که 127 نفر مدیر به شیوه سرشماری، 170 نفر کارشناس به شیوه هدفمند و 715 نفر از دانشجویان بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش دیدگاه مدیران، کارشناسان و دانشجویان از پرسشنامه استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مدیران 89/0 و پرسشنامه دانشجویان 80/0 به دست آمد. داده ها با آزمون های کای اسکوئر تک متغیره ()، یومن- ویت نی و کروسکال والیس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد: از دیدگاه دانشجویان، مدیران و کارشناسان نسبت به موفقیت طرح بومی گزینی، در برخی ابعاد مثبت و در برخی منفی بوده است. دانشجویان نسبت به تحقق اهداف بومی گزینی در ابعاد عاطفی، اقتصادی و فرهنگی در مقایسه با بعد آموزشی توافق بیشتری داشته اند؛ ضمن آنکه، کارشناسان دانشگاه سیستان و بلوچستان، فردوسی مشهد و شیراز در مقایسه با کارشناسان دانشگاه های خوارزمی، صنعتی اصفهان و بوعلی سینای همدان رضایت کمتری از اجرای طرح داشته اند.