معصومه سعدمحمدی

کیفیت برنامه های آموزشی به ویژه خدمات آموزشی و به تبع آن رضایت یادگیرندگان در آموزش مجازی عنصر مهمی در خصوص ترک تحصیل یادگیرندگان و یا ماندگاری آنان در سیستم آموزشی است. از طرفی ارتقاء وضعیت کیفی خدمات آموزشی نیازمند بررسی مستمر است. از این رو مطالعه وضعیت آموزش عالی مجازی از لحاظ خدمات آموزش ارایه شده در ایران هدف اصلی این بررسی است. در این پژوهش از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان، اساتید و صاحبنظران در مراکز آموزش عالی مجازی است. حجم نمونه در بخش اساتید و صاحبنظران 60 نفر و در بخش دانشجویی با کمک فرمول عمومی کوکران، 400 نفر به دست آمد و به منظور دسترسی به جامعه آماری دانشجویان مورد نظر از روش نمون هگیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار جم عآوری اطلاعات پرسشنامه است که از اعتبار صوری برخوردار است و پایایی آن نیز 0.70 به دست آمد. نتایج آزمون تی تک نمونه نشان داد که در مجموع وضعیت کیفی آموزش عالی مجازی از لحاظ نحوه یاددهی-یادگیری، محتوای تولید شده و دسترسی به محتوا، دسترسی به اساتید مناسب است اما از دیدگاه دانشجویان وضعیت کیفی آموزش عالی مجازی از لحاظ خدمات آموزشی اساتید نامطلوب است. در مجموع با توجه به یافته های تحقیق کیفیت خدمات آموزشی در آموزش مجازی کشور مطلوب است.

پژوهش حاضر به منظور بررسی روابط اضطراب رایانه با تجربه رایانه، سن، جنسیت، رشته تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش های الکترونیکی دانشگاه تهران صورت گرفت. در این پژوهش 151 دانشجوی شرکتکننده در دورههای مجازی به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه محققساخته تجربه رایانه، مقیاس درجهبندی اضطراب رایانه و پرسشنامه انگیزه پیشرفت استفاده شد . نتایج نشان داد که بین رشته تحصیلی و سن با میزان اضطراب رایانه تفاوت معناداری وجود ندارد. آزمون تحلیل واریانس نشان داد که تجربه رایانه و انگیزه پیشرفت بیشترین روابط منفی و معنادار را با اضطراب رایانه دارند. میانگین اضطراب رایانه دو جنس دختر و پسر تفاوت معناداری نشان داد؛ به طوری که دختران از اضطراب رایانه بیشتری نسبت به پسران برخوردارند . تفاوت معناداری در انگیزه پیشرفت بین دو جنس ب ه دست نیامد . پیشنهاد م یشود که دورههای آموزشی رایانه ارائه شود تا با افزایش تجربه رایانه، اضطراب رایانه کاهش یابد.