سید مهدی مدنی

وقوع انقلاب های منطقه ای در تونس و مصر و گسترش نا آرامی های حاصل از آن به دیگر کشورهای منطقه در غرب آسیا، سبب شده که با گذشت سه سال از این پدیده، شاهد شکل گیری مناسبات و همچنین الگوهای رفتاری جدید منطقه ای باشیم. در این میان می توان رفتار بازیگران این منطقه از حیث مقابله و مواجهه با این انقلاب ها را در دو طیف مورد ملاحظه قرار داد. کشورهایی که از این انقلاب ها و همچنین موج تحول خواهی استقبال کرده اند و در مقابل کشورهایی که گسترش این روند را بر خلاف منافع ملی فراملی خود دیده و سعی در مقابله و ممانعت از گسترش این موج داشته اند. آنچه در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد، بررسی تعاملات عربستان سعودی با دو کشور انقلابی مصر (تا قبل از برکناری مرسی) و بحرین است. پاسخ ابتدایی به فرضیه اصلی این تحقیق هم عبارت است: عربستان به عنوان یک بازیگر محافظه کار کوشیده تا کاربست سیاست «محافظه کارانه تهاجمی» و بهره گیری از ابزارهای مختلف (سیاسی، اقتصادی و امنیتی نظامی) مانع از انتقال امواج انقلاب به داخل سرزمین خود شود.

هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی عوامل بازدارنده و سوق دهنده در زمینه گردشگری ورزشی است.روش شناسی: تحقیق حاضر، توصیفی پیمایشی است و به صورت میدانی انجام گرفته است. نمونه آماری تحقیق 319 نفر از گردشگران شرکت کننده در مسابقات تیم ملی فوتبال بودند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ویمبلدون استفاده شد که روایی آن به وسیله ده نفر از استادان دانشگاه گیلان و ده نفر از کارشناسان گردشگری مورد تایید قرار گرفت و میزان اعتبار آن نیز قبلاً به روش آلفای کرونباخ 86/0 محاسبه شده بود. یافته های تحقیق با استفاده از آزمون توزیع دو جمله ای در سطح معنی داری (05/0p≤) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که اجتماعی شدن، آرامش و سرگرمی (عوامل سوق دهنده) مهم ترین عوامل برای حضور گردشگران و مشکلات مالی و شخصی (عوامل بازدارنده) مهم ترین عوامل برای عدم حضور در رویدادهای ورزشی از دیدگاه گردشگران شرکت کننده در مسابقات فوتبال محسوب می شود.نتیجه گیری: با توجه به عوامل سوق دهنده به حضور گردشگران ورزشی و عوامل بازدارنده از حضور آن ها در رویدادهای ورزشی، پیشنهاد می شود برای افزایش حضور گردشگران در رویدادهای ورزشی انگیزه های آن ها به خوبی شناسایی شود و اطلاع رسانی دقیقی درباره جاذبه های رویداد صورت گیرد؛ همچنین هزینه های مالی، مشکلات ایمنی و سلامتی به حداقل ممکن برسد.

همواره به روابط ایران و عربستان توجه شده و این رابطه به جز در دوره قبل از انقلاب، با بدبینی همراه بوده است. آنچه در این نوشتار می آید، بررسی روابط دو کشور با نگاه سازه انگارانه ونتی است که نشان می دهد چگونه هویت ها روابط دو کشور را بازسازی می کنند. همچنین نشانگر این است که چگونه فرهنگ حاکم بر تعاملات دو کشور از هابزی به لاکی و از لاکی بار دیگر به هابزی تغییر می یابد.