فاطمه السادات امیراحمدی

شرایط پیچیده رقابت و سیطره نیروهای دانشی بر عرصه کسب و کار، چالش عمده ای را برای رهبران سازمانهای امروزی بوجود آورده است. در چنین شرایطی بهره گیری از سبکهای مناسب رهبری در جهت تاثیر گذاری بر آمادگی کارکنان برای تغییر و همچنین تلاش برای ارتقا فرهنگ یادگیری در سازمان راه حل مناسبی قلمداد گردیده است. در این میان توانائی های فردی کارکنان و مخصوصا توانایی آنها برای درک نیاز و پذیرش ضرورت تغییر که در قالب هوش هیجانی تبلور می یابد، می تواند بر شدت تاثیر گذاری دو عامل فوق بیافزاید. از این منظر تحقیق حاضر در نظر دارد تا تاثیر سبکهای رهبری بر آمادگی کارکنان برای تغییر را با بهره گیری از دو متغیر میانجی هوش هیجانی و فرهنگ یادگیری سازمانی مورد واکاوی قرار دهد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق، کاربردی و بر حسب شیوه گردآوردی داده ها توصیفی از شاخه پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان شاغل در سازمان مورد مطالعه ( 320 نفر) می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برای جامعه محدود به تعداد 175 نفر محاسبه گردید. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای بوده و پایایی پرسشنامه با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری با کاربرد نرم افزار لیزرل انجام گرفت. نتایج حاکی از آن است سبک رهبری هم به صورت مستقیم و هم از طریق متغیرهای میانجی هوش هیجانی و فرهنگ یادگیری سازمانی بر آمادگی کارکنان برای تغییر در جامعه هدف تاثیرگذار بوده است.

امروزه نقش بی بدیل نوآوری در ایجاد مزیت های راهبردی موجب شده است تا رهبران سازمانی از بهترین ساز و کارهای ممکن برای توسعه ظرفیت های نوآورانه خود سود جویند. از این رو تحقیق حاضر در تلاش است تا با توجه به ظهور و درخشش دو عامل "رهبری راهبردی" و "ارتباطات شبکه ای" در عرصه ادبیات معاصر، موضوع تأثیر متغیر مستقل "رهبری راهبردی" بر متغیر وابسته "نوآوری" با تأکید بر نقش میانجی متغیر "ارتباطات شبکه ای" در عرصه یک سازمان صنعتی دفاعی را مورد بررسی قرار دهد. جامعه تحقیق مشتمل بر 120 نفر از مدیران و کارشناسان برجسته سازمان می باشند. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده و داده های آن از طریق پرسشنامه گردآوری شده است. آزمون فرضیه های تحقیق بر اساس روش مدل یابی معادلات ساختاری صورت پذیرفت. نتایج تحقیق بیانگر آنست که عامل رهبری راهبردی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم از طریق ارتباطات شبکه ای بر عامل نوآوری در جامعه هدف تأثیرگذار بوده، و مهمتر آنکه، تأثیرات غیر مستقیم به مراتب فراتر از تأثیرات مستقیم می باشد.