لیلا ثواب

پژوهش حاضر با هدف تبیین الگوی قضاوت دانشجویان بر اساس جهت گیری های ارزشی و فرهنگی آنان اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل همه دانشجویان دانشگاه شیراز بود. نمونه گیری به روش طبقه ای و با استفاده از فرمول کوکران شامل تعداد 370 نفر از دانشجویان بود. در این پژوهش به منظور گردآوری اطلاعات از سه مقیاس محقق ساخته استفاده شد. روایی این مقیاس ها با استفاده از تحلیل گویه و پایایی آن به وسیله آلفای کرونباخ، محاسبه و مطلوب ارزیابی شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون رگرسیون چندمتغییره استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که الگوی قضاوت دانشجویان با جهت گیری های ارزشی و فرهنگی تبیین می شود. همچنین نتایج نشان داد که توان تبیین کنندگی دو متغیر جهت گیری های ارزشی و فرهنگی به طور هم زمان در مقایسه با نتیجه پرسش های قبل، کاهش یافته است. این یافته ها نشان دهنده آن است که دو متغیر جهت گیری ارزشی و فرهنگی به صورت هم زمان، اثر یکدیگر را خنثی کرده اند.

از منظر تئوری های آموزش عالی، دانشگاه مانند سایر سازمان ها، باید قادر به ارائه پاسخ های متعدد به محیط پیرامون خود باشد. این رفتار منعطف در مبانی نظری با عنوان انعطاف پذیری سازمانی، مفهوم سازی شده است. سازمان های منعطف به موضوع عدالت سازمانی نیز توجه ویژه ای دارند. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین انعطاف پذیری سازمانی و عدالت سازمانی از دیدگاه کارکنان دانشگاه شیراز بود. جامعه آماری شامل کارکنان رسمی و پیمانی دانشگاه شیراز در سال 93-92 بود که با نمونه گیری تصادفی ساده، 181 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها دو پرسشنامه عدالت سازمانی و انعطاف پذیری سازمانی (محقق ساخته) بود که روایی آن به ترتیب 93/0 و 94/0محاسبه شده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی، همبستگی و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که: 1) بین انعطاف پذیری سازمانی و ابعاد عدالت سازمانی رابطه معناداری وجود دارد.2) بین جنسیت و ادراک کارکنان از انعطاف پذیری سازمانی با ادراک آنان از عدالت سازمانی رابطه تعاملی وجود ندارد.3) بین سابقه خدمت و ادراک کارکنان از انعطاف پذیری سازمانی با ادراک آنان از عدالت سازمانی رابطه تعاملی وجود ندارد.4) بین مدرک تحصیلی و ادراک کارکنان از انعطاف پذیری سازمانی با ادراک آنان از عدالت سازمانی رابطه تعاملی وجود ندارد.