سجاد کرمی

این پژوهش با هدف سیاستگذاری و تحلیل جامعه شناختی مهاجرت نخبگان ورزش های رزمی انجام شد. پژوهش ترکیبی با طرح متوالی اکتشافی بود که در بخش کیفی آن با استفاده از تکنیک گراندد تئوری مبنای مدل استراوس و کوربین به ماهیت تفهیمی مهاجرت نخبگان ورزش های رزمی و نسبت محقق با وجوه ذهنی این واقعیت پرداخته شد و در آن از پارادایم پراگماتیسم استفاده شد. بخش کمّی نیز به شیوه پیمایشی با استفاده از پرسشنامه بود. بدین صورت که پس از اجرای مصاحبه ها، با استخراج کدها، مقوله ها و مفاهیم ذیل مقوله ها، سوالات پرسشنامه تنظیم شده و مورد استفاده در جامعه آماری قرار گرفت. جامعه مورد بررسی شامل کارشناسان و ورزشکاران حرفه ای ورزش های رزمی (به تعداد 12 نفر) که به صورت هدفمند انتخاب شدند و ورزشکاران رزمی شهر تهران (به تعداد 384 نفر) که به صورت در دسترس انتخاب شدند، بود. ابزار مورد استفاده نیز مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه محقق ساخته بود. نتایج پژوهش نشان داد که مولفه های کشف شده در بخش کیفی در چهار دسته (عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی، عوامل سیاسی-مدیریتی و عوامل روانشناختی) قرار دارند. بار عاملی نشان داد که هر چهار بعدِ اجتماعی، سیاسی-مدیریتی، اقتصادی و روانشناختی بر مهاجرت نخبگان ورزشی تأثیر زیادی دارد و این تأثیر به ترتیب، مطلوب و خیلی مطلوب است. همچنین هیچ یک از این ارتباط ها ضعیف نبوده است؛ به عبارت دیگر تمامی مولفه های مهم در مهاجرت نخبگان ورزش های رزمی تأثیرگذار هستند. با این وجود عوامل اقتصادی با بار عاملی 71/0 بیشترین تأثیر و عوامل اجتماعی با 51/0دارای کمترین تأثیر بودند.

مسئله ی جانشینی در عصر ایلخانان، تحت تأثیر اقتدار و نفوذ حداکثری امرا و اشرافیت نظامی مغولی، به بحرانی سیاسی- اجتماعی مبدل شد. تأمل در سیر تأثیرگذاری امرای مغولی در مسئله ی جانشینی و روند تبدیل آن به یک بحران سیاسی- اجتماعی، نشان می دهد که نقش آفرینی فزاینده ی امرای نظامی مغولی در مسئله ی جانشینی، برآیندی از واقعیت های سیاسی-اجتماعی و اقتصادی-نظامی این دوره است. بر این اساس، هر چه فاصله ی ما از دوره تأسیس ایلخانان به دوره ی مسلمانی آنان بیشتر می شود، نقش امیران و اشراف مغولی در مسئله ی جانشینی کمرنگ تر و در عوض به نقش دیوانسالاری ایرانی در بحران جانشینی افزوده می شود.از همین رو پژوهش حاضر تلاش دارد تا به این پرسش پاسخ دهد که امرای نظامی مغول چه نقشی در بحران جانشینی دوره ایلخانان داشته اند و الگو و مؤلفه های مختلف دخیل در شکل گیری و تداوم این مسئله کدام است؟ فرضیه ی این پژوهش آن است امرای نظامی از تأسیس حکومت ایلخانی تا روی کار آمدن غازان نقش مهم و بی بدیلی در مسئله ی جانشینی داشتند؛ اما با روی کار آمدن غازان، مسلمان شدن ایلخانان و قدرت گرفتن دیوان سالاران ایرانی از نقش امرای نظامی در مسئله ی جانشینی کاسته شد. نتایج این بررسی همچنین نشان می دهد که تأثیر امیران مغولی در تبدیل کردن مسئله ی جانشینی به یک بحران، به بسترها و عوامل پیچیده و چندگانه وابسته بود و با تحول در نوع سیاست و حکومت مغولان در ایران، الگوی دخالت امیران نظامی در مسئله ی جانشینی هم متحول شد.  

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، فاکتور رشد فیبروبلاست پایه (bFGF) و سطوح پلاسمایی هورمون رشد (GH) و کورتیزول در مردان سالم غیر فعال می باشد. بدین منظور، از میان دانشجویان دانشگاه تهران، 20 دانشجوی غیرفعالبه صورت تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی دایره ای(n=10) ( با میانگین سنی 24/1 سال، قد 7/172سانتی متر،وزن 20/67 کیلوگرم،شاخص توده بدنی 93/18 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی 6/17)و کنترل (n=10)( با میانگین سنی 6/23سال، قد 3/173 سانتی متر، وزن 2/66 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 66/20 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی 59/20) تقسیم شدند. پس از نمونه گیری اولیه (تعیین میزان پایه سرمی)، گروه تمرین مقاومتی دایره ای به مدت پنج هفته به فعالیت پرداختند. به منظور حذف پاسخ آخرین جلسه تمرینی، نمونه گیری خونی 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به عمل آمد. کلیه تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معناداری P≤0.05 و با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس 18 انجام شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان می دهد که به دنبال تمرینات مقاومتی، مقادیر VEGF(P=0.033) و هورمون رشد (P=0.001) به نسبت گروه کنترل، افزایش معنا داری داشته است؛ در حالی که در کورتیزول (P=0.266) و bFGF (P=0.086) تغییر معناداری مشاهده نمی شود. همچنین، نتایج آزمون هم بستگی حاکی از آن است که پس از پنج هفته تمرین مقاومتی، ضریب هم بستگی بالاییبین تغییرات هورمون رشد و VEGF در پس آزمون وجود دارد (r=0.74) که این ضریب هم بستگی معنا دار می باشد (P=0.014). به نظر می رسد پنج هفته تمرین مقاومتی با افزایش عامل رشد اندوتلیال عروقی و هورمون رشد بتواند افزایش رگ زایی را به دنبال داشته باشد.