سلیمان احمدزاده

ارتباط یک عامل حیاتی برای موفقیت سازمانی است و می تواند به عنوان یک فرآیند اجتماعی و شناختی در نظر گرفته شود که از طریق آن اطلاعات بین افراد تبادل می شود و معنی ایجاد می کند. چگونگی درک بهتر ، تجزیه و تحلیل و ارزیابی فرآیندهای ارتباطی یک چالش بزرگ برای محققان ارتباطات است. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی وتبیین عوامل توانمندساز بلوغ ارتباطی در سازمانهای دولتی ایران می باشد. پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی و طرح تحقیق آن تحلیل مضمون است وبراساس روش براون وکلارک در شش مرحله به عنوان روش پژوهش استفاده شد و16نفراز خبرگان دانشگاهی وسازمانی تا اشباع نظری ، مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند.ازیافته های پژوهش درمجموع 56 کدباز ، 20مضمون سازمان دهنده و4مضمون فراگیر،استخراج شد. درنهایت مولفه قابلیت های ارتباطی، مولفه عوامل سازمانی ، مولفه مهارتهای نرم منابع انسانی ، مولفه مهارتهای سخت منابع انسانی ، به عنوان مولفه های اصلی توانمندساز بلوغ ارتباطی سازمانهای دولتی شناسایی شدند. مولفه ها وعوامل شناسایی شده توانمندساز بلوغ ارتباطی ، می تواند در توسعه ارتباطات موثر،ارزیابی ارتباطات سازمانی،بهبود عملکرد ارتباطی ودرپیشرفت وترقی سازمان هاکمک قابل توجهی نماید.

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر رفتار سبز با تأکید بر نقش میانجی مسئولیت اجتماعی سازمان و جو روانی سبز انجام شده است.این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان شهرداری ارومیه به تعداد4700 نفر که 300 نفر به عنوان نمونه آماری و که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها از پرسشنامه و برای تحلیل داده ها به منظور آزمون فرضیه ها از مدل سازی معادلات ساختاری باکمک نرم افزارsmart PLS3 استفاده شده است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد 1) مدیریت منابع انسانی سبزاز طریق جو روانی سبزمسئولیت اجتماعی بر رفتار سبز تأثیر معنادار دارد. 2) مدیریت منابع انسانی سبز بر جو روانی سبز و مسئولیت اجتماعی تأثیر معنادار دارد. 3) مسئولیت اجتماعی سازمان و جو روانی سبز بر رفتار سبز تأثیر معنادار دارد. (P-Value ≥ 0.05). بنابراین می توان نتیجه گرفت که مدیریت منابع انسانی به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق جو روانی سبز و مسئولیت اجتماعی سبز بر بر رفتار سبز کارکنان تأثیر مثبت دارد.

زمینه و هدف: امروزه مربی گری مدیریتی به عنوان یک استراتژی مهم و مؤثر در زمینه توسعه منابع انسانی مطرح شده است. هدف این پژوهش طراحی الگوی رفتاری مدیر به عنوان مربی و ارزیابی و رتبه بندی آن در وزارت راه و شهرسازی است. روش شناسی: پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش آمیخته (کیفی و کمی) و دارای رویکرد استقرائی است. مؤلفه های الگو به روش کیفی و مطالعات کتابخانه ای با تحلیل محتوا ادبیات نظری و پیشینه پژوهش مربیگری و مدیر به عنوان مربی منتشر شده به صورت مقاله، کتاب، پایان نامه در پایگاه های معتبر علمی استخراج شده اند و برای ارزیابی الگو در جامعه هدف از روش کمی استفاده شده است. در این پژوهش برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه 1- برای اعتبارسنجی مؤلفه های الگوی رفتاری مدیر به عنوان مربی (گام اول) از پرسشنامه خبرگان دانشگاهی و 2- به منظور سنجش میزان به کارگیری این مؤلفه ها در وزارت راه و شهرسازی (گام دوم) از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش در گام اول متخصصین حوزه منابع انسانی و رفتارسازمانی به تعداد 40 نفر و جامعه آماری در گام دوم، کارکنان وزارت راه و شهرسازی به تعداد 500 نفر هستند. برای تحلیل داده ها در گام اول از میانگین و نسبت روایی محتوا (CVR) و در گام دوم از آزمون میانگین یک جامعه (T-Test) و آزمون فریدمن استفاده شده است. یافته ها: الگوی رفتار مدیر به عنوان مربی دارای 9 مؤلفه (نقش) شامل توسعه دهنده، راهنما و حامی، مسئله گشا، تسهیل کننده یادگیری، پاسخگو، تیم ساز، مشارکت جو، عمل گرا و مدیریت احساسات و نیز 37 شاخص است. همچنین، نتایج نشان داد که نقش عمل گرا دارای رتبه اول در وزارت راه و شهرسازی است ولی به طور کلی میزان به کارگیری و اعمال نقش ها در سطح رضایت بخش متوسط) بوده و رضایت بخش نیست. نتیجه گیری: الگوی رفتاری مدیر به عنوان مربی به مدیران کمک می کند که با مدیریت استراتژی توسعه منابع انسانی، بهره وری کارکنان و به تبع آن عملکرد و بهره وری سازمان بهبود یابد. این موضوع نیز، زمینه اجرای پژوهش های بعدی در حوزه منابع انسانی و رفتار سازمانی را مهیا می کند.

مربی گری به عنوان یکی از استراتژهای توسعه مدیریت مطرح شده است. مدیر به عنوان مربی و اتخاذ سبک مربی گری توسط مدیران منجر به بهبود عملکرد و درنهایت باعث افزایش بهره وری فردی و سازمانی می شود و زمینه تعالی سازمانی را فراهم می نماید. این مقاله، به تبیین پرورش مدیر به عنوان مربی و اهمیت آن پرداخته و مدلی برای تحقق آن در بخش دولتی ارائه می-دهد. برای ارائه مدل، در گام نخست، از روش فراتحلیل (مرور ادبیات نظری و پیشینه تحقیق در زمینه مربی گری و مدیر به عنوان مربی) برای شناسایی مؤلفه های تحقیق استفاده شده است و در گام دوم، برای تأیید مؤلفه های مربوطه از 40 نفر خبره دانشگاهی و 5 نفر از مدیران کل (ستاد مرکزی وزارت راه و شهرسازی) نظرسنجی شده است. برای استخراج میزان میانگین اهمیت عوامل اثرگذار (سازمانی و فردی) بر پرورش مدیر به عنوان مربی از نسبت روایی محتوا (CVR)، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که پرورش مدیر به عنوان مربی در بخش دولتی نتیجه رابطه هم افزای (نه رابطه مجموع صفر) سازمان و فرد است. این عوامل به همراه هم و در یک رابطه تعاملی و هم افزا باعث پرورش مدیر به عنوان مربی می شوند. بنابراین، هر چه نقطه اشتراک دو عنصر بیشتر باشد، پرورش مدیر به عنوان مربی یا مربی گری مدیریتی در بخش دولتی محتمل تر است.

امروزه پارادایم مدیر به عنوان مربی یا مربیگری مدیریتی به گفتمان جدیدی در حوزه مدیریت منابع انسانی تبدیل شده است. باتوجه به مزایایی که مربیگری مدیران بر نگرش های شغلی و رفتاری کارکنان دارد، سازمان ها و شرکت های زیادی تشویق شده اند تا در راستای نهادینه نمودن این سبک مدیریتی تلاش نمایند. بر همین اساس، هدف از انجام این تحقیق، بررسی رابطه رفتار مدیر به عنوان مربی بر تمایل به ترک خدمت کارکنان به طورمستقیم و نیز به طور غیرمستقیم از طریق نگرش های شغلی کارکنان شامل رضایت شغلی، تعهدسازمانی و هویت سازمانی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان ستاد وزارت راه و شهرسازی می شود که 500 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شده اند. برای آزمون فرضیه ها از رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که رفتار مدیر به عنوان مربی، بر نگرش های شغلی و کاهش تمایل به ترک خدمت، تأثیر مستقیم دارد. همچنین، نتایج نشان داد که بین تعهد و هویت سازمانی با کاهش تمایل به ترک خدمت کارکنان، رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، ولی بین رضایت شغلی وتمایل به ترک خدمت، رابطه معنی داری وجود ندارد.

انعطاف منابع انسانی با توسعه ی قابلیت های سرمایه های انسانی و تجهیز بهتر کارکنان، تسهیل فرایندهای مدیریت منابع انسانی و فراهم آوردن قابلیت انطباق کارکنان با تقاضاهای متعدد و در حال تغییر، زمینه ی پیش گیری از تحلیل رفتگی آنان را فراهم می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی چگونگی پیش گیری از تحلیل رفتگی منابع انسانی از منظر ویژگی های شخصیتی و با نگاهی به ابتکارات مدیریت منابع انسانی می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه است. جامعه ی آماری پژوهش، کارکنان ستاد وزارت راه و شهرسازی می باشد. روش انجام پژوهش، از نوع توصیفی همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. نتایج نشان می دهد که بین انعطاف کارکردی با خودباوری و انعطاف مهارتی با کانون واپایش درونی، رابطه ی مثبت و معنادار وجود دارد. ضمن آنکه بین انعطاف کارکردی و انعطاف رفتاری با کانون واپایش درونی رابطه ای معنادار مشاهده نشد. درنهایت اینکه، بین دو بعد شخصیتی کانون واپایش درونی و خودباوری با تحلیل رفتگی، رابطه ی منفی و معنادار وجود دارد

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر رهبری تحول آفرین بر هویت سازمانی، و پیامدهای آن بر نگرش هنگرش های شغلی کارکنان در تحقق اهداف سازمان نقش مهمی ایفا می کنند، یکی از فاکتور های مهم در افزایش تعهد سازمانی و رفتارهای فرانقشی کارکنان، کسب هویت سازمانی است. یکی از مشاغلی که نیازمند سطح بالایی از هویت سازمانی، وفاداری، تعهد سازمانی و انجام رفتارهای فرانقشی است حرفه دبیری است که تحقق این امر مستلزم وجود رهبران تحول آفرین است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر رهبری تحول آفرین بر هویت سازمانی، و پیامدهای آن بر نگرش های شغلی یعنی تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی دبیران دبیرستان (متوسطه2) است. روش تحقیق کاربردی و از نوع توصیفی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل دبیران دبیرستانهای (متوسطه2) منطقه (5) غرب تهران به تعداد 1100 نفر که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 160 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. برای آزمون فرضیه ها از روش همبستگی اسپیرمن، ضریب رگرسیون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که رهبری تحول آفرین بر هویت سازمانی تأثیر مثبت و معنا داری دارد و نیز هویت سازمانی باعث افزایش تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی می شود و همچنین تأثیر غیرمستقیم رهبری تحول آفرین مدیران بر نگرش های شغلی دبیران یعنی تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی از طریق هویت سازمانی از تأثیر مستقیم آن بیشتر است.ای شغلی کارکنان(دبیران) است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل دبیران دبیرستانهای منطقه غرب تهران که 145نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت آزمون فرضیه ها از روش همبستگی اسپیرمن، ضریب رگرسیون ومدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که رابطه مثبت و معناداری بین رهبری تحول آفرین ، هویت سازمانی، و نگرشهای شغلی کارکنان( تعهدسازمانی و رفتارشهروندی سازمانی) وجود دارد.