علی یزدان پناه نوذری

اهداف: در سال های اخیر، علاقه به یادگیری همراه و استفاده از تجهیزات قابل حمل مانند تلفن های همراه افزایش یافته است. فناوری تلفن همراه یکی از نمودهای فناوری اطلاعات و ارتباطات است که مانند سایر فناوری های ارتباطی به حوزه آموزش راه یافته و به عنوان آموزش مبتنی بر تلفن همراه مطرح شده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی کاربرد تلفن همراه در ارایه محتوای آموزشی به دانشجویان بود. روش ها: این پژوهش کاربردی و نیمه تجربی در جامعه دانشجویان رشته مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری اجرا شد. نمونه های پژوهش، با توجه به انتخاب درس خاص، کل دانشجویان ترم چهارم به تعداد 40 نفر بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون محقق ساخته 20سئوالی بود. روایی محتوایی این آزمون با تایید متخصصان این امر و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 18 و آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های T مستقل و T وابسته) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمرات پاسخ های صحیح در گروه کنترل و گروه آزمایش، در مرحله پیش آزمون و همچنین مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری نداشت. میانگین نمرات در گروه کنترل ، در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با هم تفاوت معنی دار داشت (015/0=p). در گروه آزمایش نیز میانگین نمرات در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون دارای تفاوت معنی دار بود (003/0= p). نتیجه گیری: انتقال مطالب درسی از طریق تلفن همراه و در قالب پیامک، در یادگیری دانشجویان موثر است؛ هرچند این نوع انتقال محتوای آموزشی، برتری خاصی نسبت به روش سخنرانی ندارد.

پژوهش حاضر میزان یادگیری و یادسپاری زبان انگلیسی دانشآموزان متوسطه در رویکردهای مبتنی بر سنجش اصیل و سنتی را مورد بررسی قرار داد .روش پژوهش شبه آزمایشی و نمونه پژوهش 60 نفر از 89 ) است که به صورت تصادفی - دانشآموزان پسر سال اول دبیرستان در ناحیه 2 شهرستان ساری ( 90 ساده انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش عبارتاند از: 1. پیش آزمون پیشرفت تحصیلی ، 2. آزمون پایانی (پیشرفت تحصیلی ) زبان انگلیسی، 3. آزمون عملکردی درس زبان انگلیسی، 4. پرسشنامه تجدید نظر شده نگرش نسبت به پیش از اجرای رویکردهای اصیل و سن تی دو گروه به وسیل ه پیش آزمون . (SAAS-R) امتحان محققساخته جهت حصول اطمینان از عدم تفاوت معنادار میانگین های دو گروه مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان داد که: 1. میزان یادگیری عملکردی دانشآموزان با روشهای سنجش اصیل بیشتر از روشهای سنتی است. 2. نمرات آزمون پایانی دو گروه تفاوت معناداری ندارند. 3. میزان یادسپاری در روشهای اصیل بیشتر از روش سنتی است. 4. نگرش نسبت به امتحان در گروه روشهای اصیل مثبت تر از گروه روش سنتی است .