رسول رسایی فرد

هدف تحقیق حاضر بررسی میزان تغییرپذیری مهندسان شرکت توانمند، نسبت به تغییر ابزاری صورت گرفته در شیوه نصب و کنترل تجهیزات از دستی به تکنولوژیکی می باشد. در این راه، ابتدا به بررسی ادبیات نظری مدیریت تغییر و مقاومت در برابر تغییر پرداخته شده، سپس بر مبنای روش شناسی کمی به جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل آنها اقدام گردیده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها، نشان می دهد که مهندسان در زمینه آگاهی از نیاز به تغییر، تمایل به تغییر و مقاوم سازی (حمایت از تغییر) میانگین بالا و در زمینه دانش در مورد تغییر و مهارت مورد نیاز تغییر، میانگین پایینی را کسب نموده اند. در پایان با توجه به نتایج حاصل شده، پیشنهاداتی جهت بهتر شدن تغییرپذیری مهندسان ارایه شده است.

هدف تحقیق حاضر مرور جامع ادبیات نظریه پردازی توسعه منابع انسانی به منظور شناسایی جریانهای فکری و آموخته های کاربردی در تاریخ 28 ساله نظریه پردازی است. در این تحقیق روش کالاهان (۲۰۱۰) برای جمع آوری داده ها و روش کرسول (۲۰۰۸) برای بررسی تماتیک ادبیات تحقیق اجرا شده است. داده های تحقیق شامل مقالات و فصول کتابِ منتشر شده بین سال های ۱۹۹۰ الی ۲۰۱۸ در حوزه نظریه پردازی توسعه منابع انسانی می باشد. ملاک انتخاب داده ها شامل الف) نظریه پردازی، ب) نقش رشته های علمی در نظریه و ج) توسعه نظریه بوده است. انتخاب داده ها با روشِ جستجو در پایگاه های اطلاعات علمی و گزینش محقق بوده است. در مجموع، تعداد ۱۸۳ مقاله و فصل کتاب گزینش شده است. یافته ها شامل ۳۴۱ تم می باشد؛ که با روش کدگذاری تماتیک و کشف الگوی ارتباطی میان مفاهیم، تحلیل شده است. نتایج تحلیل تماتیک شامل الف) جریان های فکری، ب) انتظارات از نظریه و ج) چهارچوب کاربرد توسعه منابع انسانی در عمل است. معیار تحلیل تم ها عبارت از نظریه تحول فکری جامعه علمی تولمین (به منظور نیل به جریانهای فکری)، الگوی کریستوفر مابی (به منظور نیل به انتظارات از نظریه در عمل) و چهار گام ابتدایی الگوی دوبین (به منظور نیل به چهارچوب کاربرد توسعه منابع انسانی در عمل) می باشد. نتایج تحلیل، شامل جریانهای فکری (ایجاد و حفظ بهره وری، ارتقاء بهره وری، انسان ترقی خواه، نهاد ترقی خواه و هویت اجتماعی)، انتظارات از نظریه در عمل (نهادسازی تفکر توسعه، تطابق با عقلانیت مسلط، هویت انتقادی، انطباق با تنوع، هم افزایی هدفمند، عملیاتی بودن و عاملیت اخلاقی) و چهارچوب کاربرد توسعه منابع انسانی در عمل (مبنای توسعه، رهیافت توسعه، روش شناسی توسعه و برنامه توسعه) می باشد.

هدف مقاله حاضر، طراحی الگوی توسعه راه حل یابی حقوقی منابع انسانی قضایی است. روش تحقیق از نوع ترکیبیِ اکتشافی (ابتدا کیفی و سپس کمی) می باشد. در تحقیق کیفی، روش مطالعه کتابخانه ای، روش مصاحبه با 17 نفر خبره قضایی و دانشگاهی (انتخاب با روش قضاوتی) و نیز روش دلفی با 15 نفر عضو اجرا شده است. داده های حاصل از ادبیات تحقیق و مصاحبه با روش کدگذاری و داده های حاصل از اجرای راندهای سه گانه پنل دلفی با روش آزمون آماری توافق سنجی کندال تحلیل شده است. در تحقیق کمی روش پیمایش و با هدف آزمون مدل تحقیق اجرا شده است. از 956 نفر جامعه آماری تعداد 276 نفر نمونه با روش تعداد استاندارد در الگوی معادلات ساختاری انتخاب شده است. داده ها با روش تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری تحلیل شده است. نتیجه تحقیق الگوی توسعه راه حل یابی حقوقی منابع انسانی قضایی می باشد که دارای 15 مؤلفه و درقالب چهار بعد: بسترساز، محتوایی، فرایندی و نتیجه ای است.

نظریه توسعه منابع انسانی، توسعه انسان سازمانی در معنای عام را بازنمایی می کند؛ ازاین رو با رویکردی میان رشته ای، زمینه های سازمانی متنوع را شامل می شود. ادبیات نظری حاکی از بسط تدریجی نظریه به زمینه های سازمانی کسب وکار خصوصی، دولتی و غیرانتفاعی است. در این مقاله بسط نظریه به زمینه قضایی بررسی می شود.هدف مقاله نیل به چارچوب نظری توسعه منابع انسانی در زمینه قضایی است. روش مطالعه عبارت از بررسی ادبیات تحقیق، مصاحبه با 9 نفر از خبرگان دانشگاهی و قضایی و تحلیل تماتیک داده ها می باشد. نتایج تحلیل نشان از آن است که الگوهای راه حل یابی حقوقی درونمایه حرفه قضاوت را بازنمایی می کند و شامل چهار الگوی راه حل یابی انطباقی، زمینه ای، نهادی و انتقادی است.الگوهای راه حل یابی حقوقی در دو پیوستار اهمیت مسئله قضایی (عادی تا مهم) و پیوستار هدف حل مسئله قضایی (بازگشت به نظم حقوقی کنونی تا ایجاد نظم حقوقی نوین) قرار می گیرند؛ بنابراین در چهار طبقه انطباقی، زمینه ای، نهادی و انتقادی دسته بندی می شوند. این طبقه بندی رهنمودی به چارچوب نظری توسعه منابع انسانی قضایی است. چارچوب نظری شامل انسان قضایی تثبیت گرا، انسان قضایی تکامل گرا، انسان قضایی نهادگرا و انسان قضایی تغییرگراست.

هدف مقاله حاضر، تبیین رویکرد میان رشتگی به عنوان رویکردی نوین و مکمل رویکردهای رفتارگرا و ساختارگرا در آموزش کارآفرینی است؛. بنابراین، سؤالات اساسی این است که آیا دامنه آموزش کارآفرینی را می توان به سطحی فرا رشته ای توسعه داد و اینکه چه رشته های علمی (میان رشته ای) در آموزش کارآفرینی دخیل می شوند؟ برای پاسخ به سؤالات مذکور از روش فراتحلیل نتایج حاصل از تحقیق های پیشین استفاده شده است. در مقاله حاضر سعی شده است تا با مرور منابع عمده و تحلیل نظرات، جمع بندی روشن و چارچوبی برای معرفی رویکرد میان رشتگی آموزش کارآفرینی ارائه شود. یافته ها نشان داد که آموزش کارآفرینی تاکنون بر مبنای دو رویکرد رفتارگرا (آموزش تئوریک) و ساخت گرا (آموزش تئوریک و تجربی) بوده است و هر کدام استراتژی و سبک های خاصی را پیشنهاد می کنند. رویکرد میان رشتگی که سعی در توسعه آموزش کارآفرینی به سطحی فرارشته ای و میان رشته ای دارد، مکمل دو رویکرد قبل است و دارای گونه شناسی فرارشته ای (علم و هنر)، میان رشته ای (جامعه شناسی، روان شناسی، مدیریت، اقتصاد و بازاریابی) و درون رشته ای (دانش و کاربرد) است.