اعظم نجفقلی نژاد ورجوی

هدف: بررسی نقش کتابخانه ها و مراکز اطلاع رسانی در جریان اطلاعات از دیدگاه مدیران و پژوهشگران پژوهشکده های وابسته به آموزش عالی ایران است. روش پژوهش: از نوع پژوهش های کاربردی است و از روش پیمایشی استفاده شده است. جهت گردآوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ (92/0) نشان داد که پرسشنامه از پایایی بسیار خوبی برخوردار است. از نرم افزار SPSS برای تحلیل و پاسخ به سؤالات استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش دست اندرکاران پژوهشی 212 پژوهشکده وابسته به مراکز آموزش عالی کشور بود که 139 پژوهشکده همکاری نمودند. یافته ها: کتابخانه ها و مراکز اطلاع رسانی کل مراکز تحقیقاتی آموزش عالی در مرحله «گردآوری، تامین و دسترس پذیر کردن منابع اطلاعاتی»، مؤثرتر از سایر مراحل، و در مرحله «اشاعه اطلاعات تولید شده» کمترین اثر را در روند جریان اطلاعات دارند. اگرچه تاثیر کتابخانه ها و مراکز اطلاع رسانی مراکز تحقیقاتی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در روند جریان اطلاعات نسبت به سایر سازمانهای مورد مطالعه مؤثرتر است، اما مرحله اشاعه اطلاعات در تمام این مراکز کمترین تأثیر را در روند جریان اطلاعات دارد.  نتیجه گیری : مرحله اشاعه اطلاعات در جامعه مورد مطالعه، کمترین تأثیر را در روند جریان اطلاعات دارد و این مؤید شکاف با جامعه اطلاعاتی است. بنابراین توجه و سرمایه گذاری در بعد اشاعه اطلاعات لازم و ضروری به نظر می رسد. لذا استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات، دیجیتال سازی، سیستم های خبره، دسترسی آزاد به اطلاعات، ارتقای سواد کتابخانه ای کتابداران باید بیش از پیش مورد توجه مدیران کتابخانه ها و مراکز اطلاع رسانی قرار گیرد.

هدف: وجود نقاط مشترک فرهنگی، دینی و تاریخی بین کشورها و از همه مهم تر همجواری جغرافیایی کشورهای عضو اکو و پیشینه تاریخی مشترک ، لزوم شناسائی مؤلفههای تقویت کننده و تسهیل کننده همکاری در بین کتابخانههای ملی کشورهای عضو اکو را بیش از پیش آشکار می کند. در این مقاله راهکارهایی در این خصوص ارائه شده است. روش/رویکرد پژوهش: ، مطالعه اسنادی و کتابخانهای موجود در 10 کتابخانه ملی کشورهای عضو اکو یافته ها: وجود اشتراکات زبانی و خط در بین این کشورها، وابستگی سازمانی مشترک، اشتراک در مذهب، آثار و منابع مشترک احراز شد. برای همکاری کتابخانهها میتوان از فهرست ها و کتابشناسی های چندزبانه و چکیده های استاندارد بهره جست. لازمه آن تدوین استانداردهای توافق مورد کشورهای عضو و به-کارگیری متخصصان است. با وجود منابع مشترکی در کتابخانههای ملی کشورهای عضو اکو ، میتوان به زمینهسازی همکاری هرچه بیشتر این مراکز حافظ میراث علمی و فرهنگی اقدام کرد.

هدف: هدف این پژوهش، بررسی نقش کتابداران و متخصصان اطلاع رسانی کتابخانه ملی ایران در فرآیند پژوهش و نقش آنها در پیشبرد تحقیقات پژوهشگران است. روش/ رویکرد پژوهش: روش پژوهش، پیمایشی است و ابزار گردآوری اطلاعات، دو پرسشنامه محقق ساخته بود که بین 80 نفر از پژوهشگران و 18 کتابدار بخش اطلاع رسانی توزیع شد. یافته ها: طبق نتایج این بررسی، تنها در مرحله جست وجوی اطلاعات است که پژوهشگران بیشترین درخواست کمک را از کتابداران می کنند و بین میزان آشنایی کتابداران با روش تحقیق و درخواست کمک از سوی پژوهشگران رابطه معنی داری وجود ندارد. بین دیدگاه کتابداران و پژوهشگران در مورد میزان مفید بودن کمک کتابدار در پیشبرد تحقیقات، تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارتی، خود کتابداران درخواست کمک پژوهشگران از آنها را مفید تلقی می کنند، حال آنکه خود پژوهشگران مفید بودن کمک کتابدار را اذعان نمی دارند. بین میزان استفاده از کتابخانه و درخواست کمک از کتابداران رابطه معنی داری مشاهده شد. هر چه میزان استفاده از کتابخانه بیشتر باشد، درخواست کمک از کتابداران نیز بیشتر می شود. همچنین بین دیدگاه کتابداران و پژوهشگران در مورد میزان درخواست کمک از کتابدار تفاوت معنی داری مشاهده شد؛ یعنی پژوهشگران کمتر از کتابداران درخواست کمک می کنند، حال آنکه خود کتابداران معتقدند درخواست کمک بیشتری از آنها می شود. یافته ها: پژوهشگران، کتابداران و اطلاع رسانان کتابخانه ملی ایران را منبع باارزشی در فرآیند پژوهش تلقی نمی کنند و معتقدند که هدایت و راهنمایی آنان در فرآیند پژوهش، صرفاً درحد یابندگان و فراهم کنندگان مدارک و منابع است. آشنایی کم پژوهشگران با خدمات مرجع و اطلاع رسانی کتابخانه و از سوی دیگر عدم اطلاع آنان از توانایی کتابداران، از دلایل عدم درخواست کمک پژوهشگران از کتابداران است. فقدان سابقه پژوهشی در میان 50 درصد کتابداران بخش اطلاع رسانی که در ارتباط مستقیم با پژوهشگران هستند، می تواند به خاطر انتخاب نامناسب کتابداران یا ضعف در برنامه های آموزشی کتابداری باشد.