فاطمه ناری

مقاله حاضر به بررسی رؤیا در رمان مارسل پروست می پردازد. رؤیا تصویری ناخودآگاه است که در هنگام خواب ایجاد می گردد. پس این ارتباط بین رؤیا و خلق ادبی است که مورد نظر ماست. برای این منظور به ترتیب ارتباط بین رؤیا و واقعیت، ارتباط بین رؤیا (خیال پردازی در شب) و خاطره ی ناخواسته (خیال پردازی در روز) و نقش رؤیا در شناخت «من پنهان» یا «من عمیق» مطالعه می شود. همچنین به بررسی رؤیا از دیدگاه فروید در رمان مارسل پروست می پردازیم. در نهایت به این نتیجه می رسیم که رؤیا نیز به مانند خاطره ناخواسته، از طریق کشف من عمیق به خلق استعاره ی ادبی که یکی از اصلی ترین ویژگی های سبک مارسل پروست است منتهی می شود؛ و این همان نقش رؤیا در خلق ادبی است.