بررسی رابطه تدریس کوانتومی و سازنده گرایی با تصمیم گیری برنامه درسی معلمان دوره ابتدایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تدریس کوانتومی و سازنده گرایی با تصمیم گیری برنامه درسی معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر می باشد. طرح پژوهش حاضر؛ کمی و روش توصیفی- پیماپیشی و جامعه آماری شامل 240 نفر معلمان دوره ابتدایی شهرستان بابلسر بوده که براساس جدول نمونه گیری مورگان 143 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، اقتباس از پرسشنامه استاندارد سازنده گرایی محمدی، عابدینی بلترک و منصوری (1398)، پرسشنامه استاندارد تصمیم گیری برنامه درسی حاجی تبار فیروزجایی (1398) و پرسشنامه محقق ساخته تدریس کوانتومی بوده است. روایی ابزار به ترتیب 97%، 86% و 97% و پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ برابر با 94%، 98% و 96% به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی(انحراف معیار و میانگین) و استنباطی (آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان) صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد، بین تدریس کوانتومی با تصمیم گیری برنامه درسی(653/0 =r)، بین سازنده گرایی با تصمیم گیری برنامه درسی(763/0 = r) و بین تدریس کوانتومی و تصمیم گیری برنامه درسی(652/0 = r) معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر رابطه ی معناداری در سطح 05/0 وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد سازنده گرا بودن می تواند نحوه ی تصمیم گیری برنامه درسی (متمرکز/ غیر متمرکز) معلمان دوره ابتدایی شهرستان بابلسر را پیش بینی کندتبلیغات
