مطالعه ی تطبیقی محلات شهری با رویکرد نوشهرسازی، موردمطالعه: محله پاچنار، گلشهر و مدیران شهر سمنان
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: نوشهرسازی به عنوان یک جنبش معماری و شهرسازی در اواخر قرن بیستم و در واکنش به رشد بی رویه شهرها و حومه نشینی شکل گرفت. این رویکرد با الهام از شهرهای سنتی و تاریخی، به دنبال ایجاد شهرهایی پیاده محور و با حس تعلق اجتماعی قوی می باشد. این رویکرد بر ایجاد شهرهایی با مقیاس انسانی تأکید دارد؛ این امر بدان معناست که ساختمان ها و فضاهای عمومی باید به گونه ای طراحی شوند که با نیازها و ابعاد انسانی سازگار باشند. از سوی دیگر، این رویکرد در پی ایجاد تنوعی از کاربری ها و اختلاط مناسب میان آن ها است. در این میان توجه به حمل ونقل پایدار، حفظ و تقویت فضاهای سبز و عمومی، معماری و طراحی شهری باکیفیت، واحد همسایگی و پیاده مداری از دیگر اصول رویکرد نوشهرسازی می باشند. نظر به آنکه این رویکرد در بسیاری از کشورهای درحال توسعه نظیر ایران، به عنوان یک رویکرد مؤثر در توسعه شهری مدنظر قرارگرفته است، هدف از پژوهش حاضر ارزیابی و مقایسه میان محله های شهری به منظور بررسی میزان انطباق آن ها با اصول نوشهرسازی، می باشد. مطالعه موردی پژوهش شهر سمنان انتخاب شده است که از سه ناحیه تشکیل گردیده و از هریک از نواحی، یک محله موردبررسی قرار خواهد گرفت. روش شناسی: رویکرد بکار رفته در پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و داده های بکار رفته در آن از طریق بررسی اسناد بالادست، مطالعات میدانی، پرسشنامه و طرح جامع سمنان به دست آمده اند. نظر به بررسی 10 شاخص رویکرد نوشهر سازی در سه محله گوناگون، از تکنیک های متفاوتی نظیر ضریب همگونی سیمپسون، واک اسکور، آزمون های آماری و روش های تصمیم گیری چند معیاره به منظور سنجش هر یک از شاخص ها استفاده شده است. نتایج و یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد، محله گلشهر که در دوره پهلوی دوم بیشترین توسعه کالبدی خود را تجربه کرده است، انطباق مناسب تری با اصول نوشهر سازی دارد و پس ازآن محله مدیران و پاچنار، به ترتیب در رتبه های بعدی قرار می گیرند.Comparative study of urban neighborhoods with a new urban development approach, case study: Pachnar neighborhood, Golshahr and Semnan city managers
Background and Objective: New Urbanism emerged as an architectural and urban planning movement in the late 20th century, in response to the uncontrolled growth of cities and suburbanization. Inspired by traditional and historical cities, this approach seeks to create pedestrian-oriented cities with a strong sense of social belonging. This approach emphasizes the creation of cities with a human scale; this means that buildings and public spaces should be designed in such a way that they are compatible with human needs and dimensions. On the other hand, this approach seeks to create a variety of uses and a suitable mix between them. Meanwhile, attention to sustainable transport, preservation and strengthening of green and public spaces, quality urban architecture and design, neighborhood unit and pedestrianism are other principles of the New Urbanism approach. Considering that this approach is considered as an effective approach in urban development in many developing countries such as Iran, the aim of the present study is to evaluate and compare urban neighborhoods in order to investigate the extent of their compliance with the principles of New Urbanism. The case study of the research is the city of Semnan, which consists of three districts, and one neighborhood from each of the districts will be studied Methodology: The research approach used is descriptive-analytical and the data used in it are obtained through the review of upstream documents, field studies, questionnaires and the comprehensive plan of Semnan. Considering the examination of 10 indicators of the New Urbanism approach in three different neighborhoods, different techniques such as Simpson's homogeneity coefficient, walk score, statistical tests and multi-criteria decision-making methods have been used to measure each of the indicators. Results and findings: The results of the research show that Golshahr neighborhood, which experienced the most physical development during the second Pahlavi period, has a more appropriate adaptation to the principles of New Urbanism, and after that, Modiran and Pachnar neighborhoods are ranked next, respectively.
تبلیغات
