تأثیر طراحی محیطی بر کاهش فرصت های مجرمانه محکومان در زندان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: طراحی محیطی زندان تأثیر مستقیمی بر کاهش یا افزایش فرصت های مجرمانه دارد. معماری نامناسب، کمبود نظارت و عدم تفکیک فضاها می تواند امنیت را کاهش داده و رفتارهای مجرمانه را تشدید کند. در مقابل، طراحی اصولی از طریق کنترل دسترسی و حذف نقاط کور، نقش مهمی در افزایش امنیت دارد. این پژوهش به بررسی تأثیر طراحی محیطی بر کاهش فرصت های مجرمانه در زندان ها می پردازد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع آمیخته (کیفی و کمّی) و به صورت اکتشافی متوالی انجام شده است. در بخش کمّی، جامعه آماری شامل ۲۰۰ زندانی مرد (۲۰ تا ۶۰ سال) و ۶۰ نفر از کارکنان زندان شهرکرد بود که به روش نمونه گیری نسبی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه ای با اعتبار صوری و محتوایی تأییدشده گردآوری شد و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ سنجیده شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که طراحی نامناسب فضاهای فرهنگی-تربیتی، سالن های ملاقات، اماکن ورزشی و مسیرهای تردد، منجر به افزایش فرصت های مجرمانه می شود. همچنین، تراکم بالای جمعیت زندانیان، عدم تفکیک مناسب افراد با جرائم متفاوت و معماری غیراستاندارد از دیگر عوامل مؤثر بر وقوع جرم در زندان شناسایی شدند. به عنوان یک راهکار مؤثر، کاهش تماس زندانیان با افراد دارای سوابق مجرمانه متفاوت پیشنهاد شد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش تأکید می کنند که اصلاح طراحی محیطی، تفکیک مناسب فضاها و بهبود معماری زندان ها، نقش مهمی در کاهش جرم و افزایش امنیت ایفا می کند. این اقدامات، در راستای تحقق اهداف اصلاحی و تربیتی زندان ها، ضروری به نظر می رسد.The Impact of Environmental Design on Reducing Criminal Opportunities for Convicts in Prison
Background and Objective: Prisons, as rehabilitation centers for offenders, play a crucial role in crime reduction. However, inadequate environmental design can contribute to increased criminal behaviors. Non-standard architecture, lack of effective supervision, and inappropriate spatial arrangements reduce prison security and promote unhealthy interactions among inmates. In contrast, proper environmental design through space segregation, eliminating blind spots, and controlling access significantly reduces crime. This study examines the impact of environmental design on reducing criminal opportunities in prisons. Method: This study employs a mixed-methods, sequential exploratory approach. In the quantitative phase, the statistical population included 200 male inmates aged 20 to 60 and 60 prison staff in Shahr-e Kord, selected through proportional sampling. Data collection was conducted using a validated questionnaire, whose reliability was assessed using Cronbach’s alpha. Data were analyzed using exploratory factor analysis. In the qualitative phase, semi-structured interviews were conducted with prison experts. Findings: The results indicated that inadequate design, especially in cultural-educational spaces, visitation halls, sports facilities, and movement corridors, increases criminal opportunities. Excessive interaction among inmates with different criminal backgrounds, overcrowding, and non-standard architecture were identified as contributing factors to crime occurrence. Reducing contact between inmates with diverse criminal records, continuous supervision, and optimized environmental design were suggested as effective solutions. Conclusion: Improving prison architecture, segregating spaces, enhancing supervision, and increasing rehabilitation facilities significantly reduce crime rates. These measures are essential for enhancing security and achieving the correctional and rehabilitative goals of prisons.
تبلیغات
