تبیین مفهوم فراملی گرایی در روابط بین الملل از منظر نظریات همگرایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با توسعه حاکمیت های ملی و ایدئولوژی های ملی گرایانه پس از عهدنامه های وستافالیا، شاهد میهن پرستی های افراطی، بیگانه ستیزی، برخوردها و منازعات بین ملت ها بودیم که اوج آن در وقوع دو جنگ جهانی اول و دوم بود. پس از آن نظریه پردازان مختلفی به دنبال کاهش اختلافات بین ملت ها و نزدیک ساختن آن ها به یکدیگر و دستیابی به راه حل هایی به منظور ایجاد همکاری ها و همگرایی بین واحدهای ملی پرداختند. در این بین نظریه پردازان همگرایی با طیف وسیعی از نظریه پردازی، نظریه های مختلفی را در زمینه وحدت و همگرایی سیاسی بین ملت ها ارائه کردند و به نوعی به سمت جامعه جدید و بزرگ تر فراملی حرکت کردند که نمونه بارز آن اتحادیه اروپاست. با این حال، عناصر اصلی این جامعه بزرگ تر و فرایند آن به وضوح در نظریات آنان بیان نشده است. از این رو محققان به دنبال پاسخ به این سؤال هستند که فراملی گرایی از منظر نظریات همگرایی دارای چه مفهوم، عناصر و روندی است. برای پاسخ به این سؤال، روش تحقیق تبیین گری انتخاب شده است. در این روش تحقیق، پس از تعیین پرسش دقیق، جمع آوری داده ها به روش اسنادی و کتابخانه ای از بین نظریات 28 نظریه پرداز همگرایی در طیف نظریات همگرایی، فدرالیسم، کنفدرالیسم، منطقه گرایی، نومنطقه گرایی، کارکردگرایی، نوکارکردگرایی و پساکارکردگرایی صورت پذیرفته است. در ادامه به روش تحلیل محتوا و تحلیل مضمون، استخراج مؤلفه ها صورت گرفته و سپس به نظام مند کردن و ترکیب آن ها پرداخته شده است. در نگارش نهایی پاسخ به سؤال اصلی تهیه شده است. در این تحقیق مشخص شده که فراملی گرایی از منظر نظریه پردازان همگرایی دارای نُه عنصر است: شناخت، نظام ارزشی، اهداف، اراده سیاسی، تعاملات، حاکمیت فراملی، جامعه فراملی، کارامدی و وفاداری. این ها در روندی چرخشی به صورت تدریجی، گام به گام، فزاینده و خودتقویت کننده ادامه خواهد داشت.Clarifying the Concept of Transnationalism in International Relations from the Perspective of Convergence Theories
Following the rise of nation-states and nationalist ideologies after the Treaty of Westphalia, there emerged an era marked by extreme patriotism, xenophobia, and conflicts among nations—peaking notably during the First and Second World Wars. In the aftermath, numerous scholars sought ways to bridge divides, foster closer relations among nations, and develop strategies for cooperation and convergence among political entities. Among these, convergence theorists proposed various models of political unity and integration, gradually advancing toward a new, larger transnational society—exemplified most prominently by the European Union. However, the core elements and processes of this broader society remain insufficiently articulated within their theories. As a result, researchers are prompted to ask: what is the meaning, what are the defining components, and what is the process of transnationalism from the perspective of convergence theories? To answer this question, an interpretative (explanatory) research methodology was employed. After establishing a precise research question, data collection was carried out through documentary and library research, analyzing the theories of Twenty-eight convergence scholars spanning a range of perspectives including federalism, confederalism, regionalism, neo-regionalism, functionalism, neo-functionalism, and post-functionalism. The data were then subjected to content and thematic analysis to extract the key elements, which were subsequently organized, systematized, and integrated. The final response to the main research question revealed that, from the viewpoint of convergence theorists, transnationalism comprises nine fundamental elements: cognition, value system, objectives, political will, interactions, transnational sovereignty, transnational society, efficacy, and loyalty. These elements operate within a cyclical process—gradually, incrementally, and self-reinforcing—advancing step-by-step over time.
تبلیغات
