بررسی تأثیر تجمع تولید بر کارائی اقتصادی سبز کارگاه های صنعتی ده نفر کارکن و بیشتر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با تشدید چالش های زیست محیطی جهانی، توسعه سبز به عنوان رویکردی کم کربن و پایدار ضروری شده است. برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) و بسیاری از کشورها سیاست های اقتصادی سبز را اجرا کرده اند. این مطالعه کارایی اقتصادی سبز (GEE) به عنوان شاخص کلیدی با استفاده از روش SBM برای کارگاه های صنعتی با ده نفر کارکن و بیشتر را در یازده دسته صنعتی (مانند آشامیدنی، مواد غذایی، پوشاک، تولید مواد شیمیایی و غیره) اندازه گیری کرده است، سپس تاثیر تجمع تولید و متغیرهای کنترلی طی سال های 1390 تا 1400 را بر کارایی سبز بررسی کرده است. تحلیل کارایی صنایع ایران در بازه ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ نشان می دهد که نوسانات قابل توجهی در بهره وری صنایع مختلف وجود داشته است. صنایع آشامیدنی بالاترین کارایی را حفظ کرده اند، درحالی که صنایعی مانند پوشاک و فلزات عملکرد ضعیف تری داشته اند. تجمع بالای تولید تأثیر منفی بر کارایی سبز داشته، درحالی که سرمایه انسانی و توسعه زیرساخت ها اثر مثبت داشته اند. مقررات زیست محیطی ناکارآمد بوده و نوآوری فناوری تأثیر معناداری نداشته است. بهبود مستلزم کاهش تجمع تولید، سرمایه گذاری در آموزش نیروی کار، اصلاح مقررات زیست محیطی، توسعه فناوری های سبز، بهبود زیرساخت ها و افزایش بهره وری انرژی است که در مجموع می تواند به توسعه پایدار صنعتی کشور کمک کند.Investigating the Impact of Manufacturing Agglomeration on Green Economic Efficiency of Industrial Workshops with Ten or More Employees
With the intensification of global environmental challenges, green development has become an essential low-carbon and sustainable approach. The United Nations Environment Programme (UNEP) and many countries have implemented green economic policies. This study measures Green Economic Efficiency (GEE) as a key indicator using the SBM method for industrial workshops with ten or more employees across eleven industrial categories (such as beverages, food products, apparel, chemical manufacturing, etc.). It then examines the impact of production agglomeration and control variables on green efficiency over the period 2011 to 2021. Analyzing the efficiency of Iranian industries during this period reveals significant fluctuations in productivity across different sectors. The beverage industry has maintained the highest efficiency, whereas industries such as apparel and metals have performed poorly. High production agglomeration has negatively impacted green efficiency, while human capital and infrastructure development have had positive effects. Environmental regulations have been ineffective, and technological innovation has not had a significant impact. Improvement requires reducing production agglomeration, investing in workforce education, reforming environmental regulations, developing green technologies, enhancing infrastructure, and increasing energy efficiency. These measures, collectively, can contribute to the country’s sustainable industrial development.
تبلیغات
