بررسی موانع برنامه ریزی توسعه در ایران با رویکرداجتماعی و ارائه پیشنهادات سیاستی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این مقاله به بررسی و نقد منطق حاکم بر برنامه ریزی توسعه پس از انقلاب پرداخته و به دنبال تبیین این نقطه نظر است که نظام برنامه ریزی در کشور نیازمند یک تغییر پارادایمی اساسی از مدل های عمدتاً متمرکز بر اقتصاد، به یک رویکرد جامع تر یا به عبارت دیگر، «رویکرد اجتماعی و برنامه ریزی جامعه محور» است. همچنین سیاست های اقتصادی فعلی را که در برآوردن نیازهای اجتماعی پایه برای جامعه ناموفق بوده اند، به نقد می کشد. این تحلیل ضمن بررسی نسل های مختلف برنامه ریزی توسعه در جهان، تلاش دارد چارچوبی جدید برای برنامه توسعه ایران پیشنهاد دهد. در این مجال فرایند فرسایش سرمایه اجتماعی حاکمیت ترسیم و چهار عنصر پشتیبان برنامه ریزی توسعه شامل حاکمیت توانمند، جامعه قوی، زیرساخت های توسعه و گفتمان سازی پشتیبان توسعه بررسی شده و چالش های هر یک تبیین شده است و نهایتاً راهکارهایی برای حل چالش های هر یک از این سطوح به اختصار بیان شده است. در همین راستا، «رویکرد جامعه محور به برنامه ریزی» و «شاخص آمادگی جامعه» تبیین شده و بازسازی و توانمندسازی حکومت با تاکید بر مفهوم شفافیت و تحقق دولت الکترونیک، ایجاد زیرساخت های کالبدی ضروری برای توسعه، نهادمندسازی و توانمندسازی جامعه و بهره گیری از نظام رسانه ای کارآمد به عنوان ابزار گفتمان سازی توسعه و پشتیبانی از فعالیت های توسعه ای از جمله راهکارهای پیشنهادی این مقاله است. این تحلیل با استفاده از مطالعه کتابخانه ای، استخراج و تحلیل مضمون استنباطی داده های جلسات کارشناسی در مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی پیرامون برنامه هفتم توسعه و استنتاج منطقی و تخصصی این داده ها توسط نویسندگان انجام شده است.Examining the Barriers to Development Planning in Iran with a Social Approach and Providing Policy Recommendations
This article examines and critiques the prevailing logic of development planning in Iran after the revolution. It seeks to establish the viewpoint that the country’s planning system requires a fundamental paradigm shift—from predominantly economy-centered models to a more comprehensive approach, or in other words, a "social approach and social-centered planning." Additionally, it critiques the current economic policies that have failed to meet society’s basic social needs.By analyzing different generations of development planning worldwide, this study aims to propose a new framework for Iran’s development plan. In this context, it outlines the process of social capital erosion within governance and examines four key supporting elements of development planning: competent governance, a strong society, development infrastructure, and discourse-building as a foundation for development. The challenges associated with each of these elements are identified, and corresponding solutions are briefly outlined.In line with this, the " social -centered approach to planning" and the " social readiness index" are explained. Furthermore, the proposed solutions include restructuring and empowering governance with a focus on transparency and the implementation of e-government, establishing the necessary physical infrastructure for development, institutionalizing and empowering society, and leveraging an effective media system as a tool for development discourse-building and supporting development activities.This analysis is based on library research, thematic analysis of expert session data from the Research Center of the Islamic Consultative Assembly regarding the Seventh Development Plan, and logical and specialized inference by the authors.
تبلیغات
