تعزیه (شبیه خوانی)، نمایشی مقدس ؟ (پژوهشی پیرامون تعزیه (شبیه خوانی) با تکیه بر نظرات سنت گرایان پیرامون هنر مقدس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تعزیه (شبیه خوانی) نمایشی آئینی، سنتی، روایی، منظوم و موسیقایی ست که از دل عزاداری شیعیان ایرانی برپیشوای سوم خود پدید آمد و حول محور واقعه ی عاشورا شکل گرفت، نمایشی مبتنی نمادها و نشانه ها و متکی به قراردادهایی ثابت در متن و اجرا و با توجه به همین ویژگی ها و بالاخص کارکرد آئینی آن برخی از مفسرین از آن به عنوان نمایشی مقدس یاد کرده اند و برخی نیز در مورد اطلاق این لقب برای آن تردیدهایی را مطرح ساخته اند پژوهش حاضر باتوجه به ضرورت شناخت هرچه بیشتر از پیشینه ی نمایشی کشور و باتکیه بر آرای سنت گرایان به ویژه تیتوس بورکهارت و سایر نظریه پردازانی که در این حوزه قلم زده اند کوشیده است تا به این سوال پاسخ گوید که: « آیا می توان تعزیه (شبیه خوانی) را در زمره ی هنرهای مقدس قرار داد و آن را نمایشی مقدس دانست؟ و اگر چنین است یا نیست، چرا؟ » و بر همین اساس در ساحتی توصیفی- تحلیلی با مطالعه ی وجوه گوناگون نمایش تعزیه (شبیه خوانی) به این نتیجه دست یافته است که: که این گونه ی نمایشی را، حداقل در محدوده ی مجالس مناسبتی و تماما آئینی اش، می توان ذیل تعریف هنر مقدس قرارداده و نمایشی مقدس دانست، نمایشی سنتی که به سبب رابطه اش با حقیقت ازلی و کارکردی آئینی و مناسکی و بدل شدن به حلقه ی واسطی میان اهل مجلس (تماشاگر و اجراگر) و حقیقت ازلی و با رعایت تمامی ویژگی هایی که برای هنر سنتی و مقدس برشمرده اند، باورهای دینی و اساطیری را متجلی می سازد.Taziyeh (Shabihkhani), a holy performance ? ( A research about Taziyeh (Shabihkhani) based on opinions of traditionalists.)
Ta’ziyeh (Shabihkhani) is a ritualistic, traditional, narrative, poetic, and musical performance that originated from the mourning rituals of Iranian Shiites for their third Imam. Centered around the events of Ashura, this form of theater relies on symbols, signs, and fixed conventions in both its text and performance. Due to these characteristics, particularly its ritualistic function, some scholars have classified it as a "holy performance," while others have raised doubts about this designation.This research, recognizing the importance of understanding the dramatic heritage of Iran, draws on the perspectives of traditionalists, notably Titus Burckhardt, and other theorists in the field. It seeks to address the question: Can Ta’ziyeh (Shabihkhani) be considered a holy art and a holy performance? If so, or if not, why? And based on this, through a descriptive-analytical approach and an examination of various aspects of Ta’ziyeh (Shabihkhani) performances, the study has concluded that, at least in its entirely ritualistic and commemorative gatherings, Ta’ziyeh can be considered as holy art and holy performance. As a traditional performance, it connects with eternal truth, serves a ritualistic function, and acts as a mediating link between the participants (both audience and performers) and the eternal truth. By embodying the defining traits of holy and traditional art, Ta’ziyeh manifests religious and mythological beliefs.Keywords: Ta’ziyeh, traditional art, holy art, holy performance, Titus Burckhardt.
تبلیغات
