تحقیقی درباره کفاره قربانی نکردن در حج تمتع (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
یکی از واجبات حج تمتع، قربانی کردن در منی، در روز عید اضحی است. طبق آیه 196 بقره، اگر کسی میسور از انجام آن نباشد، وظیفه قربانیِ او تبدیل به ده روز روزه گرفتن می گردد. ولیکن میسور نبودن قربانی صورت های مختلفی دارد، که در تمام صورت ها نظرات فقهای عظام با یکدیگر موافق و یا شبیه یکدیگر می باشد، مگر در صورتی که حج گزار، مالی برای خرید قربانی داشته باشد، ولی عین قربانی در مکه یافت نگردد.در این مسئله، سه قول از آنان نقل شده: 1. مال را نزد کسی ودیعه گذارد و آن شخص به نیابت از او در باقیمانده ذی حجه همان سال و یا در ذی حجه سال بعد، حیوانی خریداری و قربانی کند. 2. تکلیف او از قربانی به روزه گرفتن تبدیل می گردد و نیازی به ودیعه گذاشتن مال نزد کسی نیست. 3. مخیّر است بین ودیعه گذاشتن مال، ده روز روزه گرفتن و یا صدقه دادن به اندازه قیمت حیوان مورد نظر. قول دوم که نظر ابن ادریس و محقق حلی و برخی دیگر از فقهای عظام است، با ادله سازگارتر و از جهت عمل، قابل اجراتر است.این مقاله، به روش کتابخانه ای و به شیوه استدلالی است، که ضمن تبویب و تعیین فروع مبتلا به، نظرات فقهاء عظام و ادله آنان مورد بررسی قرار می گیردA research on the expiation of not sacrificing in Hajj Tamattu
One of the obligations of Hajj is to sacrifice semen on the day of Eid al-Adha. According to verse 196 of Al-Baqarah, if someone is not able to do it, the duty of his sacrifice becomes fasting for ten days. However, the inability to afford a sacrifice has different forms, and in all cases, the opinions of the great jurists agree with each other or are similar to each other, except in the case that the pilgrim has the money to buy a sacrifice, but the same sacrifice is in Mecca. not foundIn this matter, three sayings have been quoted from them: 1. Deposit the property with someone and that person buys and sacrifices an animal on his behalf in the remainder of Dhu-Hijjah of the same year or in Dhu-Hijjah of the following year. 2. His duty is changed from sacrifice to fasting and there is no need to deposit his property with anyone. 3. It is permissible between depositing property, fasting for ten days, or giving charity equal to the price of the desired animal. The second sentence, which is the opinion of Ibn Idris, Mohaghegh Hali, and some other eminent jurists, is more compatible with the evidence and is more applicable from the point of view of practice.This article is in a library method and in an argumentative way, which while classifying and determining the affected branches, the opinions of great jurists and their arguments are examined.
تبلیغات
