این مطالعه با هدف مرور سیستماتیک مقالات پژوهشی در زمینه عوامل شکل گیری حاشیه نشینی در ایران در بازه زمانی (1401-1370) انجام شده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر اجرا کمی، از نظر ماهیت و روش توصیفی است و جامعه آماری تحقیق کلیه تحقیقات انجام شده در کشور ایران است. از تعداد 250 مقاله انتخاب شده در نهایت تعداد 39 مقاله حائز کلیه شرایط لازم با توجه به پروتکل انتخاب شدند. سپس با استفاده نرم افزار CMA2 تحلیل و ارزیابی گردید. یافته ها نشان داد اندازه های اثر و واریانس برای 19 فرضیه از مطالعات گردآوری شده در حالت مدل اثرات تصادفی برابر(حداقل 617/- تا حداکثر 963/0) و از نظر آماری در سطح احتمال 95 درصد معنادار هستند. هم چنین نتایج نشان داد دافعه های اجتماعی- فرهنگی مبدأ، جاذبه های اجتماعی- فرهنگی مقصد از علل مهم حاشیه نشینی هستند. با توجه به نتایج حاشیه نشینی یک معضل کلان شهری می باشد که نشان دهنده ضعف در ساختار اجتماعی و اقتصادی است برای جلوگیری از تاثیرات سوء این پدیده علاوه بر تلاش در جهت اصلاح این ساختارها باید به شناسایی عوامل دقیق جهت جلوگیری از گسترش بی درنگ آن نمود و البته با توجه به اثرات مخرب حاشیه نشینی بر شهرها، کاهش مشکلات حاشیه نشینان خصوصاً در زمینه های عوامل اجتماعی و فرهنگی باید نقش پررنگی در مدیریت کلان داشته باشد.