پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ادراک از خوش بینی آموزشی معلم بر خودکارآمدی ریاضی با نقش میانجی نگرش نسبت به ریاضی در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر الیگودرز در سال تحصیلی 1401-1400، انجام شد. پژوهش توصیفی - علی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر الیگودرز به تعداد 5718 نفر (2799 دانش آموز دختر و 2919 دانش آموز پسر) بود. حجم نمونه آزمودنی ها با استفاده از برآورد نمونه از جامعه کرجسی و مورگان ، تعداد 360 مشخص شد و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای پرسشنامه در اختیار پاسخگویان قرار داده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه نگرش نسبت به ریاضی آیکن (1978)، پرسشنامه خوش بینی آموزشی معلمان (ولفولک هوی و همکاران، 2008) و پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی (لئو و کویرالا، 2009) بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های فوق به ترتیب 76/0، 75/0 و 79/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار های Spss و SmartPls انجام شد. ادراک از خوش بینی آموزشی معلم بر خودکارآمدی ریاضی با توجه به نقش واسطه ای نگرش نسبت به ریاضی دانش آموزان تاثیر غیرمستقیم دارد. نتایج نشان داد که ادراک از خوش بینی آموزشی معلم بر خودکارآمدی ریاضی و نگرش نسبت به ریاضی دانش آموزان تاثیر مستقیم دارد. همچنین نگرش نسبت به ریاضی ببر خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر الیگودرز تاثیر مستقیم دارد.
