بررسی و طبقه بندی انواع کرونوتوپ در داستان عزاداران بَیَل
آرشیو
چکیده
اصطلاح کرونوتوپ را میخائیل باختین (1895 – 1975)، نظریه پرداز ادبی روس به عنوان عنصر محوری نظریه خود در باب معنا در زبان و ادبیات به کار برده است. باختین این اصطلاح را در مقاله ای به نام «اشکال زمان و کرونوتوپ در رمان» در سال ۱۹۳۷ به کار برد. ویژگی اصلی این مفهوم به این معنی است که زمان و مکان دو مقوله جدا از هم نیستند؛ بلکه دارای وابستگی متقابل اند و هیچ یک بر دیگری برتری ندارد. این مقاله قصد دارد به این مسئله پاسخ دهد که چگونه کرونوتوپ به عنوان ابزار تحلیل متن، امکان های جدیدی را به روی تأویل گر می گشاید. مفهوم کرونوتوپ که در اساس ناظر به پیوستار زمان و مکان در ادبیات و هنر است، بر این حقیقت استوار است که زمان و مکان تنها مقولات زمانی و مکانی قلمداد نمی شوند، بلکه دلالت مندند و دارای ارزش هایی که به آنها پیوسته است، می شود. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی به بررسی انواع کرونوتوپ و کارکردهای آن در داستان عزاداران بیل نوشته غلامحسین ساعدی پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که نقش نمایه های کرونوتوپیک و انواع آن ها از جمله کرونوتوپ روستایی- شبانی، جستجو، دیدار، راه، آستانه و... در عزاداران بیل به کار رفته است. در میان انواع کرونوتوپ، کرونوتوپ آستانه در این اثر نسبت به موارد ذکر شده، چشمگیرتر است.Investigating the types of chronotopes in Saedi’s Azadaran-e Bayal
The term chronotope was coined by Mikhail Bakhtin (1895-1975), a Russian literary theorist, as the central element of his theory about meaning in language and literature. Bakhtin used this term in an article called "Forms of Time and Chronotope in the Novel" in 1937. Bakhtin’s main argument by this concept is that time and place are not two separable categories; Rather, they are interdependent and none is superior to the other. This article aims to answer the question of how the concept of chronotope offers new possibilities to the interpreter. The concept of chronotope, which basically refers to the continuity of time and space in literature and art, is based on the fact that time and space are not considered mere temporal and spatial categories, but are signified and have values attached to them. This research has investigated the types of chronotopes and their functions in the story of The Mourners of Bayal (Azadaran-e Bayal) written by Gholamhossein Saedi in a descriptive-analytical way. The findings of the research indicate that the role of chronotopic profiles and their types, such as rural-pastoral chronotope, search, visit, road and threshold, are used in the narrative. Among the types of chronotope, the Astana chronotope in this work is more impressive than theother ones.
تبلیغات
