جایگاه و کارکرد قراردادهای احتمالی از منظر فقهی و حقوقی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: در قانون مدنی ایران عقد احتمالی تعریف نشده است. با این وجود مصادیق این عقد هم در قانون مدنی و هم در عرف جامعه وجود دارد. نویسندگان حقوق، درخصوص تعریف عقداحتمالی اختلاف نظر دارند. با توجه به اینکه نظام حقوقی ایران منبعث از فقه می باشد، هدف بررسی جایگاه عقد احتمالی است. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع نظری بوده و به روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است. ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بی طرفی و اصالت اثر رعایت شده است. یافته ها: نقض اصل لزوم تعیین قطعی عوضین و در نتیجه غرری بودن معاملات مذکور مبنای تردید نسبت به اعتبار عقداحتمالی است. با این وجود، مصادیقی از این عقود در فقه اسلامی مطرح، که جایگاه و مبانی صحت عقد احتمالی را مورد پذیرش قرار داده است. نتیجه: امروزه معاملاتی در جامعه واقع می گردند که تعیین قطعی و معلوم نمودن عوضین در قراردادها، احتمال حصول ضرر را برای طرفین دارد و در عرف معاملاتی برای دفع این ضرراحتمالی، بناچار تعیین عوض یا عوضین را بر مبنای معیار ثابتی به آینده موکول می نمایند و نه تنها عرف و طرفین معامله از این قراردادها استقبال می کنند؛ بلکه برخی از این قراردادها مورد پذیرش قانون نیز واقع گردیده است مانند قراردادهای بیمه حوادث. عرف عقد احتمالی را غرری ندانسته و یا آن را موثر نمی داند و مصادیقی از قراردادهای احتمالی را در بین مردم رواج داشته و در فقه و قانون وجود دارد.The Position and Function of Contingent Contracts from a Jurisprudential and Legal Perspective
Background and Purpose: Background and Objective: The Iranian Civil Code does not define a contingent contract. However, there are examples of this contract in both the civil law and the common law. Legal writers disagree about the definition of a contingent contract. Given that the Iranian legal system is derived from jurisprudence, the aim is to examine the status of a contingent contract. Materials and Methods: This research is theoretical and was conducted using a descriptive-analytical method. Ethical Considerations: In the present study, the principles of trustworthiness, honesty, impartiality, and originality of the work have been observed. Findings: Violation of the principle of the necessity of definitive determination of the consideration and, as a result, the irregularity of the transactions is the basis for doubting the validity of a contingent contract. However, there are examples of these contracts in Islamic jurisprudence that have accepted the status and principles of validity of a contingent contract. Conclusion: Today, there are transactions in society where the definite determination and clarification of the compensation in contracts has the possibility of causing loss to the parties, and in the customary transactions, in order to ward off this possible loss, they inevitably postpone the determination of the compensation or compensation based on a fixed criterion to the future, and not only the custom and the parties to the transaction welcome these contracts, but some of these contracts have also been accepted by the law, such as accident insurance contracts. The custom does not consider the contingent contract as a gharar or does not consider it effective, and examples of contingent contracts are widespread among the people and exist in jurisprudence and law.
تبلیغات
