ماهیت موافقتنامه های عملیاتی مشترک نفتی در چهارچوب قرارداد های آی. پی. سی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بند «الف» ماده 11 «شرایط عمومی، ساختار و الگوی قرارداد های بالا دستی نفت وگاز مصوب هیأت وزیران» در چهارچوب الگوی قراردادی جدید موسوم به آی.پی.سی، از قراردادی میان یکی از شرکت های تابعه شرکت ملی نفت ایران و شرکت نفتی خارجی سخن می گوید که می توان از آن به تنها موردی یاد کرد که در نظام حقوقی ایران به موافقت نامه عملیاتی مشترک اشاره کرده است. در مقاله پیش رو، در پاسخ به این پرسش اساسی که ماهیت این موافقت نامه چیست، با گردآوری مطالب به روش کتابخانه ای و استفاده از روش تحلیلی-توصیفی، سرانجام دریافتیم که هرچند برخی ممکن است به تأسی از عنوان موافقت نامه بر این باور باشند که موافقت نامه یادشده، قرارداد بهره برداری مشترک است ولی ماهیت آن با قرارداد خدمت همخوانی دارد. حضور این شرکت تابعه با وجود داشتن پاره ای از مزایا و مرتفع ساختن نگرانی درخصوص تأمین امنیت انرژی و حفظ تولید در دست دولت و همچنین انتقال فناوری به دولت میزبان، باعث پیش آمدن وضعیت تعارض منافع می گردد. بروز چنین وضعیتی می تواند منافع عمومی را با تهدید روبه رو سازد و پیامدهای نا مطلوبی همچون عدم رعایت موازین فنی و نا کارآمدی را به همراه داشته باشد. با توجه به همین واقعیت، تردیدی در لزوم مدیریت تعارض منافع در این قرارداد ها باقی نمی ماند. در نتیجه اثبات این مهم، پژوهش حاضر در مقام ارائه راهکارهایی برای مدیریت تعارض منافع برآمده و در همین راستا، الزامات مربوط به شفافیت و تقویت اختیارات نظارتی وزارت نفت به عنوان راهکار های مدیریت تعارض منافع معرفی گردید که به موجب آن ضمن نفی نکردن حضور شرکت دولتی ایرانی در مرحله تولید، می توان بر وضعیت مزبور و پیامد های منفی ناشی از آن چیره شد. گفتنی است که راهکار های ارائه شده به معنای بی نیازی از وجود قانونی جامع برای مدیریت تعارض منافع در سطح کلان نبوده و نبودِ چنین قانونی در نظام حقوقی ایران بسیار احساس می گردد.The Nature of Petroleum Joint Operating Agreements in the Framework of IPC contracts
Article 11)1) of "General principles of the new Iranian Upstream Oil and Gas Contracts Approved by the Board of Ministers" in the framework of the new contract model known as IPC talks about a contract between one of the affiliated companies of the National Iranian Oil Company and a foreign oil company, which can be mentioned as the only case that mentions a joint operating agreement in the Iranian legal system. In the following article, in response to the basic question of what is the nature of this agreement, by collecting materials in a library method and using analytical-descriptive method, we finally found that although some may believe that the said agreement is based on the title of the agreement The operation contract is joint operating agreement, but the nature of the aforementioned agreement can be adapted to the service contract. The presence of this affiliated company, despite having a series of advantages and removing concerns about ensuring energy security and maintaining production in the hands of the government, as well as transferring technology to the host government, causes a conflict of interest. The occurrence of such a situation can threaten public interests and bring adverse consequences such as non-compliance with technical standards and inefficiency. Considering this fact, there is no doubt about the need to manage the conflict of interests in these contracts. As a result of proving this importance, the present research has emerged as a solution to manage the conflict of interests, and in this regard, the requirements related to transparency and strengthening the supervisory powers of the Petroleum Ministry were introduced as solutions to manage the conflict of interests, which makes it possible to not deny the presence of the state company overcame the aforementioned situation and its negative consequences in the production phase. It should be noted that the proposed solutions do not mean that there is no need for the legal existence of the comprehensive law in order to manage the conflict of interests on a marco level, and the vacuum of such a law is strongly felt in Iran's legal system.
تبلیغات
