میدان گفتمان برنامه ریزی و آنتاگونیسم در توسعه شهری همدان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توسعه شهری یک میدان تضاد برای گفتمان های حاکم در برنامه ریزی فضایی است. تضاد گفتمانی در تفسیر توسعه مناسب، زمینه ای است که برنامه ریزی فضایی را با چالش جدی در پاسخ به توسعه یا ضدتوسعه بودن میدان برنامه ریزی قرار می دهد. در این راستا هدف این پژوهش، تحلیل سازوکار تولید معنا پیرامون توسعه شهری در میادین گفتمانی متضاد است تا بینش جدیدی درخصوص ماهیت این میادین گفتمانی ایجاد کند. این پژوهش ازطریق یک چارچوب نظری آگونیستی به تحلیل کشمکش های گفتمانی، پیرامون توسعه شهری همدان می پردازد. به طور خاص این پژوهش در پی پاسخ به این سؤال است که توسعه شهری چگونه در یک تضاد گفتمانی تبدیل به بازنمودی غیرمولد و ضدتوسعه می شود؟ درنهایت با تحلیل 1655 متن انتخاب شده از دو پایگاه داده ای در روزنامه های هگمتانه و همدان پیام در شهر همدان، مشخص شد که میدان گفتمانی برنامه ریزی فضایی، به دلیل تفاوت زیربنایی و ایدئولوژیک در صورت بندی های نظم گفتمان سیاسی، تبدیل به میدانی آنتاگونیسم و ضدتوسعه شده است. در این میدان، سیاستِ برنامه ریزی تبدیل به برنامه ریزی سیاسی می شود و جریان توسعه در یک فرایند غیرمولد، در موقعیتی آنتاگونیستی قرار می گیرد. این پژوهش درجهت تغییر شرایط آنتاگونیسم میدان برنامه ریزی، سازماندهی گفتمان مردمی به عنوان نوعی صدای جدید در میدان برنامه ریزی را به پژوهش های آتی و همچنین دانش برنامه ریزی فضایی پیشنهاد می کند.Discourse field of planning and antagonism in urban development of Hamadan
This research examines conflict in the discourse of spatial planning in Hamadan City through an agonistic lens, moving away from consensus-based approaches like those of Habermas. By utilizing Mofe's theory of agonistic and antagonistic fields, the study seeks to understand how discourse conflict can impede urban development, distinguishing between conflicts that result in conflictual consensus (agonistic) and unproductive conflicts (antagonistic). The analysis underscores the detrimental effects of antagonistic discourse fields on urban development processes in Hamadan, highlighting how discourse competition shapes perceptions of urban development as non-productive and anti-developmental. By differentiating between agonistic and antagonistic fields, the study seeks to understand how discourse competition contributes to an anti-development process, emphasizing the impact of antagonistic discourse fields on urban development in Hamadan. This analysis utilizes two databases from Hamadan Payam and Hegmataneh newspapers to examine the discourse field and contradictions surrounding urban development in Hamadan. Many studies, particularly those by Fairclough, highlight that media and newspapers are the most effective sources for uncovering hegemonic and meaning relations. Accordingly, this research collected and analyzed textual data from 2017 to 2024 regarding urban development in Hamadan. This analysis employs multi-perspective discourse analysis, integrating discourse theory and topic modeling to examine the spatial planning discourse field of Hamadan City. This analysis operates on two levels: macro and micro. At the macro level, we analyze the mechanisms of meaning generation, discourse relations, and the prevailing ideological foundations. At the micro level, we utilize text mining tools like RapidMiner for topic modeling and discourse themes, which are crucial for uncovering the text's hidden structures and language use. The research findings indicate that each period of the discourse field features three distinct discourse structures, each interpreting urban development through different genres. Despite these genre differences, all discourses operate within a shared territory and limits shaped by the prevailing discourse order of each period. The reformist political discourse in the fifth period and the fundamentalist discourse in the sixth period establish the territory and ideological foundation that compel the discourses to align or risk exclusion. The findings suggest that two competing political discourse orders in each period influence how urban development is interpreted. This competition creates a structural duality, meaning that the interpretations from each period are fundamentally different and stand in opposition to one another, rather than working together or complementing each other. The significance of this opposition is explored through an analysis of the practices associated with urban development and how these practices are represented in physical spaces. Essentially, the study looks at how the differing political ideologies shape the understanding of urban development and the actual practices and representations in the urban environment, highlighting the impact of political discourse on the built environment. Finally, this research showed that the confrontation of two discursive orders has turned the field of urban planning into an antagonistic and non-productive field, where planning policy has become political planning that reverses the development process.
تبلیغات
