نقش آیات پیرامون «صورتگری أحسن الهی» در انگاره «أشرفیت انسان» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
: یکی از فرضیه های مهم در حوزه های انسان شناسی، گیتی شناسی و حتی هستی شناسی، ادعای برتری انسان بر موجودات دیگر است و به طور عمده برای تأیید این ادعا، به برخی آیات قرآنی و روایات همسو رجوع شده است. از جمله: آیه 64 سوره غافر و آیه3 سوره تغابن است که در آنها با تعبیر «وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ» به حسن صورت انسان اشاره شده است. ازاین رو مفسران با رویکردهای گوناگون علمی در آثار خود چنین استنباط کرده اند که چون «أحسن» افعل تفضیل و دال بر انحصار صورتگری أحسن الهی درباره انسان است، پس نوع انسان أشرف مخلوقات خواهد بود. هدف این مقاله بررسی رابطه مبنایی این دو آیه با ادعای «أشرفیت انسان بر موجودات دیگر» و کشف حقیقت است. همچنین در این آثار با استناد به روایت «الصوره الانسانیه اکبر حجج الله ...»، تلاش شده تا آن مدعای أشرفیت انسان تقویت شود. اما روایت مذکور مورد تأیید علم الدرایه نیست و از حیث سند، دلالت و حکایت گری مورد نقد می باشد. یافته های این تحقیق حکایت از آن دارد که «أحسن»، افعل تفضیل نیست و فعل ماضی است، به نظر می رسد آن دو آیه و نیز روایت مذکور، نمی تواند ادعای مورد نظر را اثبات کند و لذا این فرضیه عرفانی، کلامی و فلسفی، از حیث استناد به این ادله درون دینی، نارسا و بی دلیل خواهد بودThe Role of Verses Concerning "Divine Best Form" in the Concept of "Human Superiority"
One of the significant hypotheses in the fields of anthropology, cosmology, and even ontology is the claim of human superiority over other beings. This assertion is primarily supported by certain Quranic verses and alignments in traditions. Among these verses, there are Surah Ghafir (40:64) and Surah Taghabun (64:3), where the phrase "وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ" (veَ seَvveَrakhomْ feَaَheْsَnea ṣūvarakhomْ) refers to the beauty of the human form. Consequently, interpreters with various scholarly approaches have inferred in their works that since "أحسن" (Ahsan) is a comparative form suggesting the exclusivity of the divine best form concerning humans, humanity is thus deemed the noblest of creatures. The aim of this article is to investigate the foundational relationship between these two verses based the claim of "human superiority over other beings" and to uncover the underlying truth. Moreover, in these works, by referring to the narration of " الصوره الانسانیه اکبر حجج الله ..." (al suwrat al-iansanyh akbar hujaj allah) an effort has been made to strengthen the claim of human human superiority. However, this narration is not substantiated by the principles of Ilm al-Diraayah (science of understanding) and faces criticisms regarding its chain of document, implication and narrative integrity. The findings of this research indicate that "Ahsan" is not a comparative form, but rather a past tense verb. It appears that these two verses and the aforementioned narration cannot substantiate the intended claim. Therefore, this mystical, theological, and philosophical hypothesis, in terms of its reliance on these internal religious evidences, is inadequate and unfounded.
تبلیغات
