مقدمه و هدف پژوهش: واکاوی موانع مشارکت اجتماعی زنان در برنامه های توانمندسازی بود. روش پژوهش: از نوع توصیفی-تحلیلی و هدف، کاربردی بود. روش گردآوری داده ها میدانی و ابزار گردآوری، مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. جامعه آماری: مشارکت کنندگان از بین خبرگان موضوعی و علمی ، در رشته های جامعه شناسی، علوم سیاسی، مدیریت و مطالعات زنان بودند. پژوهش از نوع کیفی بود. یافته ها و نتیجه پژوهش: از تجزیه و تحلیل متن مصاحبه ها 53 کد اولیه، از دسته بندی و ادغام آنها 11 متغیر نهایی استخراج گردید. روابط درونی متغیرها و تأثیر آنها بر یکدیگر با مدل سازی ساختاری تفسیری، بررسی شد. تکنیک ISM روی 11 متغیر پژوهش پیاده سازی، ماتریس خود تعاملی ایجاد و معیارها سطح بندی گردیدند. معیار نیاز به اثبات خود (C3) از نوع وابسته و مابقی معیارها رابط بودند. معیار زنان تحت انقیاد ساختار (C7) تاثیرگذارترین معیار بود که روی موانع سیاسی و قانونی تاثیر گذاشت. حضور زنان در برنامه های توانمندسازی به دلیل تحت انقیاد ساختار بودن زنان دشوار و موانع سیاسی و قانونی باعث کاهش اعتماد به نفس زنان می شوند. موانع قانونی باعث محدود شدن دسترسی زنان به فرصت ها شده، آنها را از تحقق توانمندسازی خود باز می دارد.