اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر تحمل پریشانی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان با اختلال انفجاری متناوب (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر تحمل پریشانی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان با اختلال انفجاری متناوب بود. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان 18-12 ساله مبتلا به اختلال انفجاری متناوب در سال تحصیلی 1402-1403 بود که در مدارس شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) از جامعه آماری به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در گروه های گواه و آزمایش جایگماری شدند. برای گروه آزمایشی، آموزش تنظیم هیجان اجرا شد در حالیکه گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال انفجاری متناوب (کوکارو و همکاران، 2017)، پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و مقیاس ابزار هیجان (پنزا-کلیو و زیمن، 2002) بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS-27 تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر تحمل پریشانی و ابرازگری هیجانی در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنی دار داشته است. یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در ارتباط با آموزش تنظیم هیجان فراهم می کند و روانشناسان و روانپزشکان می توانند برای بهبود تحمل پریشانی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان دارای اختلال انفجاری متناوب از این مداخله استفاده نمایند.The effectiveness of emotion regulation training on distress tolerance and emotional expressiveness of students with intermittent explosive disorder
The purpose of this research was to investigate The effectiveness of emotion regulation training on distress tolerance and emotional expressiveness of students with intermittent explosive disorder. The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test and follow-up design with a control group. The statistical population of the research included all teenagers aged 12-18 years old with intermittent explosive disorder in 2024 who were studying in Tehran schools. The sample size includes 30 people (15 people in the experimental group and 15 people in the control group) from the statistical population were selected by available sampling method and they were placed in two control and experimental groups. For the experimental group, the emotion regulation training was implemented, while the control group remained on the waiting list. The research tools included Intermittent Explosive Disorder Questionnaire (Coccaro et al., 2017), Disturbance Tolerance Scal (Simons & Gaher, 2005) and Emotion Expression Scale (Penza-Clyve & Zeman, 2002). The data were analyzed using the analysis of variance with repeated measurements and SPSS-27 software. The results showed that the emotion regulation training had a significant effect on distress tolerance and emotional expressiveness in the post-test and follow-up stages. The findings of this research provide useful information regarding the emotion regulation training and psychologists and psychiatrists can use this intervention to improve the distress tolerance and emotional expressiveness of students with intermittent explosive disorder.
تبلیغات
