بررسی آثار عدالت در حوزه حکمرانی در اندیشه امامین انقلاب و علامه طباطبایی
آرشیو
چکیده
عدالت، گرایشی فطری در انسان است که همه مکاتب فکری آن را ارزشمند می شمارند و مکاتب سیاسی و تربیتی، مدعی تحقق آن هستند. اما آنچه این مکاتب را از یکدیگر متمایز می سازد، تفسیری است که از عدالت ارائه می دهند. امام خمینی و مقام معظم رهبری، با توجه به اهمیت عدالت و اعتدال در تربیت فرد و اجتماع و نقش آن در رسیدن به سعادت نهایی انسان، تحقق عدالت اجتماعی را یکی از مهم ترین وظایف حکومت دینی می دانند. همچنین، علامه طباطبایی جایگاه حاکمیت را در رویکرد اجتماعی اسلام بررسی کرده و آثار عدالت را در حکمرانی مورد توجه قرار داده است. در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، با اشاره به آثار عدالت در حکمرانی در اندیشه امامین انقلاب، انطباق آن را با دیدگاه های علامه طباطبایی روشن می سازد. در اندیشه امامین انقلاب و علامه طباطبایی، عدالت، علاوه بر جایگاه محوری در تربیت فردی، عامل رشد و تعالی اجتماع نیز محسوب می شود. عدالت اجتماعی، عاملی است که قوای جامعه را به صورت متعادل به فعلیت می رساند و جامعه دینی را در مسیر تربیت توحیدی هدایت می کند. از این رو، حاکمیت دینی موظف به تلاش برای تحقق عدالت اجتماعی است. تحقق عدالت در همه ابعاد حکمرانی، آثار گوناگونی را به دنبال دارد. مهم ترین اثر، جهت گیری جامعه در راستای تحقق توحید اجتماعی است. همانگونه که یک فرد برای حرکت در مسیر کمال باید ملکات فاضله ای چون عفت، شجاعت، حکمت و... را در خود ایجاد کند، جامعه نیز در بُعد اجتماعی دارای همین ملکات فاضله است که با تحقق عدالت اجتماعی این ملکات بروز می کند. جامعه عادلانه، قهراً افراد جامعه را در جهت کسب صفات پسندیده و دوری از رذائل سیر می دهد.Examination of the Effects of Justice in Governance in the Thought of the Leaders of the Islamic Revolution and Allameh Tabataba'i
Justice is an inherent inclination in humans, esteemed by all schools of thought, with political and educational schools claiming its realization. However, what distinguishes these schools from one another is the interpretation of justice they offer. Imam Khomeini and the Supreme Leader, considering the significance of justice and moderation in the educationof individuals and society, and its role in achieving the ultimate happiness of humans, regard the realization of social justice as one of the most important duties of a religious government. Likewise, Allameh Tabataba'i examined the position of governance in the social approach of Islam and focused on the effects of justice in governance. In this context, the present study, using a descriptive-analytical method, highlights the effects of justice in governance in the thought of the leaders of the revolution and clarifies its alignment with Allameh Tabataba'i's views. In the thought of the leaders of the revolution and Allameh Tabataba'i, justice not only holds a central position in individual education but is also considered a factor for the growth and perfection of society. Social justice is a factor that actualizes the balanced potentialities of society and guides a religious society toward monotheistic education. Therefore, a religious government is obligated to strive for the realization of social justice. The realization of justice in all dimensions of governance results in various outcomes, the most significant of which is the orientation of society towards the realization of social monotheism. Just as an individual must cultivate virtuous qualities such as chastity, courage, and wisdom to progress on the path to perfection, society, in its social dimension, possesses these same virtuous qualities, which manifest through the realization of social justice. A just society inevitably guides its members toward acquiring commendable attributes and avoiding vices.
تبلیغات
