امکان سنجی بهره مندی اقلیت های دینی از حقوق سیاسی؛ با تأکید بر نظام حقوقی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اقلیت دینی، آن دسته از شهروندان دولت اسلامی هستند که معتقد به دین اسلام نیستند و در چهارچوبی قراردادی از تابعیت برخوردار می شوند. پژوهش حاضر با روشی تحلیلی در تلاش برای تبیین تمایز این اقلیت در حقوق سیاسی است و با مبنا قراردادن نظریه حقوق شهروندی که مقتضی ملازمه ی شهروندی و حق مشارکت سیاسی است، فرضیه رقیب را که مبتنی بر تمایز میان اقسام کرامت انسانی، ملاحظات مربوط به قاعده «نفی سبیل» و عقد ذمه است، رد نموده و فرضیه خود را بدین شرح به اثبات می رساند که تفاوت در حقوق شهروندی، جز در جایی که ملاحظات دموکراتیک اقتضا می کند اراده عمومی اکثریت در شیوه اداره جامعه رعایت شود یا در وفاداری اقلیت تردید موجهی وجود داشته باشد؛ موجد تمایز در حقوق سیاسی شهروندی نیست. بنابراین اقلیت ها به عنوان شهروند از حق تابعیت و حق رأی برخوردارند، در سمت های انتخابی که تحت ضابطه کنترل قانون اساسی است می توانند برای انتخاب شدن رقابت کنند و برای هر دو حق مزبور، می توانند سازماندهی سیاسی نیز داشته باشند. در نتیجه تحلیل مزبور پیشنهاد می شود برخی مفاد قوانین انتخاباتی و احزاب مورد اصلاح قرار گیرد.The Feasibility of Granting Political Rights to Religious Minorities with an Emphasis on the Iranian Legal System
Religious minorities are those citizens of the Islamic State who adhere to Islam and are granted citizenship rights within a contractual framework. Using an analytical method, this study tries to explain the distinction of this minority in political rights. It bases its analysis on the theory of citizenship rights, necessitating a linkage between citizenship and the right to political participation. The study refutes the competing hypothesis based on the differentiation between types of human dignity, considerations related to the principle of "Nafye Sabil" (denial of dominance), and the contract of protection (Ahd Dhimma). It proves its hypothesis that differences in citizenship rights, except where democratic considerations necessitate adherence to the majority's general will in society management or where there are valid concerns about the minority’s loyalty, do not form distinctions in political citizenship rights. Minorities, as citizens, have the right to nationality and the right to vote. In elected positions subject to Shari'a, they can compete for election, and for both rights, they can have political organization. Therefore, it is suggested that some provisions of electoral laws and parties be amended.
تبلیغات
