تاب آوری نهادی سازمان های مردم نهاد در حوزه شهرسازی در ایران در مواجهه با بحران کرونا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پاندمی کووید-۱۹ با بر هم زدن الگوهای معمول، تحولات قابل ملاحظه ای را در زمینه های برنامه ریزی و طراحی شهری ایجاد کرده است. این پژوهش به بررسی دقیق تأثیرات این بحران بر سازمان های غیردولتی (NGOs) فعال در حوزه شهرسازی در ایران می پردازد. تمرکز اصلی این مطالعه بر نقش بسزای این نهادها در تعامل و تطبیق پذیری با الگوهای نوظهور مدیریتی و تغییرات ناشی از دوران پساکووید است. پژوهش با بهره گیری از مصاحبه های عمیق و دقیق با نمایندگان ۱۷ سازمان غیردولتی فعال درزمینه شهرسازی اجرا شده و سپس داده ها به وسیله تحلیل محتوای کیفی، ارزیابی و تفسیر شده است. نتایج کدگذاری مصاحبه ها در سه مقوله اصلی زمینه های اثرگذار بر فعالیت در دوران کرونا، چگونگی مواجهه با کرونا و راهبردهای پس از کرونا، دسته بندی شده اند. راهبردهای استفاده شده توسط این سازمان ها به منظور برخورد با فعالیت ها و چالش های ساختاری خود در طی همه گیری، به طور دقیق مورد کاوش قرار گرفته اند. با در نظر گرفتن فاکتورهای مؤثر بر فعالیت سازمان های غیردولتی در بستر ایران که شامل مدیریت شهری با تاب آوری پایین، وجود شهروندانی که کمتر در فعالیت های مدنی مشارکت دارند، در کنار وجود بسترهای مناسب برای فعالیت مجازی، سازمان های غیردولتی در مواجهه با چالش های کووید-۱۹ سه راهبرد توقف موقتی، تطبیق پذیری با شرایط و تحولات کامل در پیش گرفته اند. علاوه بر این با تأکید بر تأثیرپذیری این سازمان ها از شرایط بحرانی پیش آمده، در بلندمدت نیز اثرات متفاوتی اعم از پذیرش و مقاومت توسط آنها اتخاذ شده است. این پژوهش پیش زمینه ای برای تحقیقات دقیق تر و عمیق تری در رابطه با شناسایی بهترین استراتژی ها و راهبردهای پیش روی برای مواجهه بهتر سازمان های غیردولتی در مقابله با بحران های پیش بینی نشده است. دانش و تجربیات کسب شده از همه گیری می تواند به عنوان یک سرمایه باارزش برای مواجهه مؤثرتر با چالش های مشابه در آینده عمل نمایدAfter COVID-19: How Iranian Urban Planning NGOs Adapt to New Challenges and Opportunities
The COVID-19 pandemic has disrupted traditional patterns, creating significant transformations in urban planning and design fields. This research investigates the impact of this crisis on Non-Governmental Organizations (NGOs) involved in urban planning in Iran. The primary focus of this study is on the prominent role of these entities in interacting with and adapting to emerging management models and the changes brought about by the post-COVID era. The research was conducted through in-depth and detailed interviews with representatives from 17 active NGOs in urban planning, following which data were evaluated and interpreted using qualitative content analysis. The interview coding results have been categorized into three main themes: the influential contexts affecting activities during the COVID era, responses to the pandemic, and post-COVID strategies. The strategies adopted by these NGOs to address their activities and structural challenges during the pandemic have been meticulously examined. Taking into account factors influencing the performance of NGOs in Iran, which include urban management with low resilience, the presence of citizens who participate less in civic activities, and the existence of suitable platforms for virtual activities, the NGOs have embraced three strategies in response to COVID-19 challenges: temporary cessation, adaptability to circumstances, and complete transformations. Furthermore, emphasizing these organizations' susceptibility to the crisis conditions, they have adopted differing long-term effects ranging from acceptance to resistance. This research sets the groundwork for more detailed and profound investigations into identifying the best strategies and approaches for NGOs to better confront unforeseen crises. Knowledge and experiences gained from the pandemic can act as valuable assets for more effective future responses to similar challenges.
تبلیغات
