ارزیابی میزان انطباق پذیری مدل دهکده شهری در پهنه های الحاقی شهر ساری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تداوم بی رویه شهرگرایی و رشد افقی شهرها به ناچار پدیده های خزش، خورندگی، الحاق یا ادغام را ایجاد کرده است. الحاق روستاها به شهر یکی از سیاست های توسعه شهری است که در راستای کاهش مشکلات اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی صورت گرفته است. کاربرد الگوی دهکده شهری می تواند با هدایت ساخت و سازهای جدید همساز با ویژگی های بافت روستایی، نقش مؤثری در حفظ محیط زیست و ارتقای کیفیت زندگی در سکونتگاه های روستایی و نظم و آرامش در سکونتگاه های شهری ایجاد کند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع توصیفی-تحلیلی و حجم نمونه با فرمول کوکران تعداد 385 نفر به دست آمده است. روش نمونه گیری در این پژوهش، تصادفی ساده و پایایی پرسشنامه براساس آلفای کرونباخ 850/0 به دست آمده است. هدف تحقیق، شناخت و رتبه بندی پهنه های الحاقی به منظور ارتقای پایداری بر مبنای الگوی دهکده شهری است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش کوداس به عنوان یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره استفاده شده است. بر اساس نتایج وزن دهی، معیا رهای جمعیت، تراکم ساختمانی، طراحی فضا و قابلیت پیاده مداری، حفاظت محیطی و نظافت و پاکیزگی به ترتیب با وزن (16/0)،( 12/0)،( 08/0)،( 08/)0،( 06/0)، مهم ترین معیارها در بین 20معیار موجود می باشند. نتایج حاصل از تکنیک کوداس نشان می دهد، محله مهدشت و آهی دشت با امتیاز نهایی (80/1) و (55/1) به ترتیب رتبه اول و دوم، بالادزا و بالاملیک (40/1) رتبه سوم و چهارم، شریف آباد و هولا با (38/1) و (419/0) رتبه پنجم و ششم، زغالچال و پایین دزا با (219/0-) و (921/0-)، به ترتیب رتبه هفتم و هشتم و در نهایت محله پل گردن و قرق با (83/1-) و (48/2-) به ترتیب رتبه نهم و دهم را به خود اختصاص داده اند. بر اساس نتایج به دست آمده، مهدشت با بیشترین میزان و قرق با کمترین میزان پایداری در شاخص های اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی، به ترتیب به عنوان مناسب ترین و نامناسب ترین گزینه از میان پهنه های الحاقی شهر ساری در راستای اجرای الگوی دهکده شهری شناخته شدند.Assessment of Adaptability of the Urban Village Model in Annexed Zones of Sari City
The indiscriminate continuation of urbanization and the sprawl growth of cities has inevitably created the phenomena of creep, corrosion, annexation or integration. The annexation of large villages to the city is one of the policies of urban development that has been carried out in order to reduce numerous economic, social, physical and environmental problems. The application of the urban village model can create an effective role in preserving the environment and improving the quality of life in rural settlements and order and peace in urban settlements in the country by guiding and controlling new constructions compatible with the characteristics of the rural context. The current research is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of method. With Cochran's formula, the sample count is 385 people have been obtained. The sampling method in this research is simple random and the reliability of the questionnaire based on Cronbach's alpha is 0.850. The aim of the research is to identify and rank annexed zones in order to promote sustainability based on the urban village model. To analyze the data, the CODAS method has been used as one of the multi-criteria decision-making methods. Based on the results of weighting, population criteria, building density, space design and walkability, environmental protection and cleanliness are weighted respectively (0.16), (0.12), (0.08), (0.8). 0, (0.06), the most important criteria among the 20 existing ones. The results of CODAS technique show that Mahdasht and Ahidasht neighborhood with (1/80) and (1/55) rank first and second, respectively, Baladeza and Balamaliek (1.40) third and fourth, Sharif Abad and Hevela with (1.38) and (0/419) fifth and sixth, Zoghalchal and Paeindeza with (-0/219) and (-0/921), ranked 7th and 8th, and finally, the neighborhoods of Pol Gardan and Qoroqh with (-1/83) and (-2/48) have taken the ninth and tenth place. Based on the obtained results, Mahdasht with the highest amount and Qarq with the lowest amount of sustainability in social, economic, physical and environmental indicators, respectively, were recognized as the most appropriate and the most inappropriate option among the extension areas of Sari city in line with the implementation of the urban village model.