مقوله سیاستگذاری در عرصه اشتغال ورفع بیکاری که به عنوان یک پدیده مخرب اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی همواره از دغدغه های اساسی برنامه ریزان می باشد. امروزه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بیکاری یکی از مهمترین مسائل اجتماعی است که پیامدهای مختلفی را در زمینه های مختلف به دنبال دارد؛ به طوریکه در سال های اخیر، بویژه در حال حاضر، اقتصاد ایران علاوه بر معضل بیکاری، گریبان گیر پیامدهای آن و مشکلاتی نظیر ناامنی، انبوهی از فارغ التحصیلان بیکار ، فقر و ناهنجاری های روانی، بزهکاری و مهاجرت و ... می باشد. موضوع اصلی سیاستگذاری در عرصه اشتغال انسان می باشد. این پژوهش بر آن است که به این سؤال اساسی پاسخ دهد مناسبات و موازین حاکم بر سیاستگذاری اشتغال و حمایت از سرمایه گذاری داخلی در دو کشورایران و هند کدام است؟ بنابراین هدف اصلی ومحوری این پژوهش، بررسی مناسبات و موازین حاکم بر سیاسستگذاری اشتغال و حمایت از سرمایه گذاری داخلی می باشد. این مقاله ضمن بررسی موانع موجود درعرصه سیاستگذاری اشتغال و حمایت از سرمایه گذاران داخلی به بررسی برنامه های قبل و بعدازانقلاب و همچنین تطبیق آن با اقدامات انجام گرفته با کشور هند پرداخته و در پایان با ارائه نتیجه گیری، پیشنهادات اساسی را ارائه می نماید.
