بررسی عینیت و فرا عقلانی بودن امر مینوی و نسبت آن با وحی در ادیان ابراهیمی ازنظر رودولف اتو (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف این مقاله بررسی معرفت شناختی تجربه دینی از دیدگاه رودولف اتو است که در آن، با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی عینیت و فرا عقلانی بودن تجربه دینی پرداخته شده است. اتو با رویکردی پدیدارشناسانه و تفکیک نومن از فنومن و ابداع واژه ای به نام امر مینوی (The numinous)، بر فرا عقلانی بودن این تجربه تأکید می کند. او با بیان عناصر موجود در تجربه امر مینوی بیان می کند که این عناصر ضرورتاً متوجه متعلّق خود هستند هرچند این متعلّق مبهم باشد و به ساختار فاهمه وارد نشود. وی به پیروی از کانت با تقسیم عالم واقع به دو بخش قابل ادراک و غیرقابل ادراک، امر مینوی را مفهومی غیر ادراکی و به معنای دسترس ناپذیر بودن حقیقت امر مینوی می داند. اتو حقیقت ادیان ابراهیمی را از سنخ تجربه دانسته که می تواند برانگیخته شده و تجلّی یابد و منظور از وحدت ادیان این است که تجربه دینی در طول تاریخ حقیقتی واحد دارد که به شکل های گوناگون متجلّی شده است. اتو، وحی در ادیان ابراهیمی را تجلّی و حضور خداوند بر پیامبران دانسته و بر این باور است که تبعیّت از سبک زندگی پیامبران (فعل، قول و تقریر نبی) که محصول این تجربه است باعث می شود ما خود از طریق شهود و احساس، حضور خداوند را دریابیم.A Study of the Objectivity and Supra-Rationality of the Numinous and its Relationship with Revelation in the Abrahamic Religions according to Rudolf Otto
The purpose of this article is to study the epistemology of religious experience from the point of view of Rudolf Otto. Otto emphasizes the supernatural nature of this experience with a phenomenological approach and the separation of the noumenon from the phenomenon and the invention of a word called the numinous. Otto states by expressing the elements present in the experience of the numinous that these elements are necessarily aware of their belonging, even though this belonging is ambiguous and does not enter the structure of understanding. Following Kant, by dividing the real world into perceptible and incomprehensible parts, he considers the numinous as non-perceptible, meaning that the truth of the numinous is inaccessible. Otto saw the truth of religion as the kind of experience that can evoke and transfigure. The unity of religions will mean that religious experience throughout history has a single truth that has manifested itself in various forms. Otto considers revelation in the Abrahamic religions as the manifestation and presence of God in the prophets. He believes that following the lifestyle (act, speech, and lectures) of the prophets, which is the product of this experience, causes us to perceive the presence of God through intuition and feeling.
تبلیغات
