مقایسه تطبیقی غم غربت در شعر محمدرضا شبیبی و میرزاده ی عشقی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
غم غربت یا نوستالژی یکی از واژه های پرکاربرد ادبیات است که در فارسی معادل، دلتنگی و بازگشت به گذشته است. احساس تنهایی، ناتوانی، نارضایتی از وضعیت جامعه، از مهمترین مؤلفه های آن هستند. به دلیل شرایط مشابه سیاسی – اجتماعی قرن بیستم در کشور ایران و عراق، بن مایه های مشترکی میان مضامین ادبی آنها وجود دارد. محمدرضا شبیبی و میرزاده عشقی؛ دو شاعر برجسته ایران و عراق، از بن مایه های همسوی فراوانی در زمینه ادبیات نوستالژیک برخوردارند. در مقاله حاضر، با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی و مکتب تطبیقی آمریکا، ابتدا به استخراج بن مایه های ادبیات نوستالژی پرداخته شد، سپس با مقایسه آنها برخی نتایج حاصل شد: هر دو شاعر وقتی تحقق ارزش های جامعه را به دلیل نبود همراهان رفیق، ناممکن می بینند، دچار ناکامی و مرگ اندیشی شده و غم غربت به آنها دست می دهد. از دیدگاه آنها بازگشت به گذشته تاریخی و جامعه آرمانی، رمز بازیابی هویت کشور است. عشقی برخلاف شبیبی به فردایی امیدوار است که صلح و دوستی همه جا را فرا می گیرد و بساط ظلم و نفاق برچیده شود.Comparative comparison of the Nostalgia in poetry of Mohammad Reza Shabibi and Mirzadeh Eshghi
Nostalgia is one of the most widely used words in literature, which is used in Persian to mean loneliness,return to the past. Due to the similar conditions of the twentieth century in Iran and Iraq, there are commonalities between their literary themes. Mohammad Reza Shabibi and Mirzadeh Eshghi; There are two prominent poets of Iran and Iraq in twentieth century who have many similar foundations in the thems of nostalgic literature. In the present article, based on the descriptive-analytical method and the American school of comparative literature,First, themes of nostalgic literature were extracted, then some results were obtained: Both poets, when they find it impossible to Realization of the positive values of society, they experience failure and death thinking and fell sense of nostalgia. In their view, a return to the historical past and an ideal society is the key to restoring the country's identity. Unlike Shabibi, Eshghi hopes for tomorrow in which peace and friendship will covers all the jars and oppression and hypocrisy will be dismantled.
تبلیغات
