خود-اندیشی با زبان غیر اول شخص: دور شدن از خود و مهار احساس ها، اندیشه ها، و رفتارها (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهشهای پیشین نشان داده اند که اگر به احساسها، اندیشه ها، و رفتارهای خود از چشم انداز دیگران، و نه از چشم انداز خودمان، نگاه کنیم (یعنی از خود دور شویم)، آسانتر میتوانیم آنها را مهار کنیم، و پژوهش کنونی فرض کرد که اگر برای نام بردن از خود به جای ضمیرهای اول شخص (برای نمونه، «من»)، ضمیرهای غیراول-شخص (برای نمونه، «او») و نام خود را به کار ببریم، دور شدن از خود و در پی آن مهار خود آسانتر میشود. با هدف آزمون این فرضیه، یک آزمایش مقدماتی و یک آزمایش اصلی انجام شد. آزمایش مقدماتی نشان داد که گروه غیراول شخص بیشتر از گروه اول شخص گزارش داد که خود را از چشم انداز دیگران دیده است. در آزمایش اصلی 86 دانشجوی زن با میانگین سنی 21 سال از دانشگاه پیام نور قم با روش در دسترس نمونه گیری و با روش تصادفی به دو گروه اول شخص (که به رویدادهای اضطراب آور آینده با ضمیرهای اول شخص اندیشیدند) و غیراول-شخص (که به رویدادهای اضطراب آور آینده با ضمیرهای غیراول شخص و نام خود اندیشیدند) گمارده شدند. اضطراب صفتی با آزمون ترس از ارزیابی منفی (لیری، 1983) و اضطراب حالتی با آزمون پژوهشگرساخته اندازه-گیری شد. سپس آزمودنیها یک تعامل اجتماعی انجام دادند و پنج داور به عملکرد اجتماعی آنها نمره دادند. تحلیلهای کوواریانس با اندازه گیری مکرر نشان دادند که اضطراب حالتی گروه غیراول شخص پس از تعامل اجتماعی تندتر از گروه اول شخص کاهش یافت و گروه غیر اول شخص نمره های بهتری در عملکرد اجتماعی گرفت.Self-Reflection with Non-First-Person Language: Moving Away from Oneself and Controlling One's Feelings, Thoughts, and Behaviors
Previous research has shown that if we look at our feelings, thoughts, and behaviors from the perspective of others, rather than our own, that is, if we move away from ourselves, we can more easily control them, and current research hypothesized that if we use non-first-person pronouns (e.g., "he") and our own name to name ourselves instead of first-person pronouns (e.g., "I"), It becomes easier to get away from ourselves and then control ourselves. In order to test this hypothesis, a pilot experiment and a main experiment were performed. The Pilot experiment showed that the non-first-person group reported more than the first-person group seeing themselves from the perspective of others. In the main experiment, 86 female students with an average age of 21 years from Payam Noor University of Qom were sampled by convenience method and randomly assigned to two groups of first person (who thought about future stressful events with first person pronouns) and non-first person (who thought about the future stressful events with non-first-person pronouns and their names). Trait anxiety was measured by the Fear of Negative Evaluation Scale (Leary, 1983) and state anxiety was measured by a researcher-made test. participants then performed a social interaction, and five judges rated their social performance. Repeated measures ANCOVAs showed that after social interaction, non-first-person group's state anxiety decreased faster than that of first-person group and non-first-person group received better scores in social performance.
تبلیغات
