پیش بینی دل زدگی تحصیلی بر اساس سبک های دل بستگی و میزان سازگاری فردی و اجتماعی در دانش آموزان

چکیده

یکی از بحران های بزرگ نظام آموزشی در کشورهای مختلف، مسئله افت و شکست تحصیلی است که از دیرباز موردتوجه مسئولان آموزشی بوده است، و امروزه نیز از مهم ترین مسائل آموزش وپرورش به شمار می رود. پژوهش حاضر باهدف تبیین دل زدگی تحصیلی دانش آموزان و پیش بینی آن بر مبنای سبک های دل بستگی و سازگاری فردی و اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه بهره گرفته شده است. میزان دل زدگی تحصیلی با استفاده از فرم 22 سؤالی مقیاس دل زدگی پکران و همکاران (2002)، دل بستگی با استفاده از پرسشنامه سبک های دل بستگی بزرگ سالان AAI و سازگاری با استفاده از پرسشنامه سازگاری فردی-اجتماعی کالیفرنیا مستقیماً با مراجعه ی پرسشگر به دانش آموزان در مدارس نسبت به تکمیل آن اقدام گردید. جمعیت آماری شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم منطقه 1 تهران در سال تحصیلی 99-98 بوده و حجم نمونه 364 نفر تعیین شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که 53 درصد از پاسخگویان دل زدگی تحصیلی پایین، 26 درصد دل زدگی تحصیلی متوسط و 21 درصد نیز دل زدگی تحصیلی بالایی را داشته اند. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل همبستگی رگرسیون و رگرسیون گام به گام نشان می دهد در فرضیه ی اصلی تحقیق، سبک های دل بستگی، سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی قادر به پیش بینی دل زدگی تحصیلی بوده اند. از بین مؤلفه های واردشده به معادله رگرسیون گام به گام به ترتیب متغیرهای سبک های دل بستگی، سازگاری فردی، و سازگاری اجتماعی قادر به پیش بینی معنادار دل زدگی تحصیلی می باشند. بر اساس یافته های پژوهش؛ سبک های دل بستگی، سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی 52 درصد از واریانس دل زدگی تحصیلی را پیش بینی می نمایند. همچنین، سبک های دل بستگی نمی تواند به عنوان پیش بینی کننده ای برای سازگاری اجتماعی در دانش آموزان باشد اما 16 درصد از واریانس سازگاری فردی را پیش بینی می نماید.